Hai Tessa.

Ik las op fb je oproep voor vragen en ik heb er wel eentje voor je. Na lang twijfelen ben ik met een grote uitdaging gestart. Ontzettend leuk, maar ook heel spannend. Hierbij moet ik mensen aansturen en begeleiden. Als er minder positieve reacties komen op appjes of emails dan voelt dat vaak in eerste instantie als een persoonlijke aanval. Terwijl als ik erover nadenk dat meestal natuurlijk niet zo is. Maar het maakt me gelijk onzeker en brengt me aan het twijfelen. Hoe kom ik van dat gevoel af en kan ik in mijn kracht blijven en eigenlijk ook : waar komt dat gevoel vandaan?

Groetjes Marion

Hallo Marion, bedankt voor je vraag. Goede vraag ook!

Wanneer kritiek je raakt zijn er vaak meer dingen aan de hand dan je op het eerste gezicht zou denken.

Ik ga als eerste uit van de stelling: Als iets je raakt, dan trekt het je aandacht en kan het je iets vertellen over jouzelf!  

Kritiek is eigenlijk niets anders dan een cadeautje: je kunt het aannemen of teruggeven! Door je af te vragen; ‘zegt het iets over mij of over de ander’ kun je alvast bekijken of je jouw zelfonderzoek wel moet starten.

Wanneer je het cadeautje aanneemt zegt de kritiek wellicht iets over jou of over de beleving die je van jezelf hebt. Zo niet dan kun je het ook laten waar het hoort en zegt het wellicht meer over de ander.

Maar wat wil kritiek die je raakt nu eigenlijk zeggen? Vaak is het zinvol jezelf hierover vragen te stellen, zodat je je bewust kan worden van hetgeen er van binnen speelt! Zo kom je er ook vaak achter waar het vandaan komt!

• Heb jezelf veel kritiek op jezelf? Raakt het je eigen onzekerheid, zelftwijfel en angst?

Ik kan me voorstellen dat dit soms gebeurt, zeker in een nieuwe rol. Je kunt je eigen onzekerheden gespiegeld zien in de kritiek. Omdat je zelf nog niet helemaal zeker bent, kan de kritiek jou raken; “je neemt het cadeautje aan”.

Dus wanneer iemand niet positief reageert kun je dat ervaren als een aanval. Omdat je zelfkritiek hebt waarmee je jezelf al aanvalt kun je deze externe kritiek er wellicht niet bij hebben?

Het kan ook zijn dat je onzekerheid wordt geraakt. Wellicht dat negatieve reacties een stuk zelf afwijzing en angst in jou triggert! Wanneer je je aangevallen voelt is het vaak een verdediging van jouzelf voor een dieper liggend kwetsbaar deel van jezelf!

• Ervaar je de kritiek als een afwijzing?

Afwijzingen ervaren is iets wat ons allemaal regelmatig overkomt. Wanneer je je afgewezen voelt heeft dat vaak te maken met je levenservaringen. Ben je vaker afgewezen dan doet een nieuwe afwijzing ook vaak de oude pijn herleven. Daarnaast kun je in zijn algemeenheid  stellen dat hooggevoelige mensen zich sneller afgewezen kunnen voelen dan mensen die niet hoogsensitief zijn. Hoogsensitieve mensen hebben de neiging om zaken persoonlijker op te pakken. Zij denken diep door en voelen zich vaak verantwoordelijk voor harmonie in hun omgeving. Ze hebben last van afwijzingen omdat ze die soms letterlijk en figuurlijk voelen ‘als een klap’. Een afwijzing wordt door hen dieper ervaren en een afwijzing werkt ook vaak langer door. Hierdoor vermijden ze graag afwijzingen of proberen ze uit alle macht deze te voorkomen. De lat (te) hoog leggen, grote verantwoordelijkheidsgevoelens en pogingen de harmonie te bewaren zijn dan vaak gevolgen.

• Waar in je lijf voel je het ongemakkelijke pijnlijke gevoel? Wat voel je precies? Is het warm of koud, donker of zwaar? Strak of klemmend, drukkend of pulserend?

Het gevoel omschrijven betekent dat je er met je bewustzijn en aandacht naar toe gaat. Het probeert helemaal te voelen en te ervaren. Vaak is bewustwording op deze wijze al voldoende om het gevoel iets te laten zakken. Je geeft hiermee aan, aan het gevoel: ‘Ik kan dit aan. Ik kan dit vervelende gevoel dragen. Ik ben erbij!’

Bij je gevoel kunnen blijven is leren je emoties te dragen. Vaak ben je als kind te vaak geraakt en heb je beschadigingen opgelopen. Deze beschadigingen kun je helen door je onverdeelde aandacht en liefde aan jezelf te geven. Dus niet te denken: ‘Pffft waarom voel ik dit, daar moet ik boven staan. Hoe laat ik het los!!’

Ik zeg vaak gekscherend tegen mensen: ‘dat gevoel hoeft niet dood! Je hoeft het niet af te maken! Het wil alleen gezien worden. Het wil je liefde, de liefde die het tekort kwam op een ander moment in je leven’.

Juist vanuit liefde en zachtheid reageren helpt: ‘laat me eens kijken, wat vind ik hier, wat is het dat ik voel, waar doet het me aan denken? Oh kijk nou die gedachten maken me erg ongelukkig. Dat is ook logisch want ik het doet me denken aan…’

Door de liefdevolle aandacht kun je het pijnpunt helen.

Het is dus niet een kwestie van ‘wegkrijgen’ maar een kwestie van ‘liefdevol verzorgen’.

Je ervaart dit en dat is niet stom, onvolwassen of vervelend. Het is wat het is. Je oordelen erover zitten je in de weg!

In je kracht blijven heeft dus veel te maken met jezelf niet afdanken of weg willen krijgen. Er wordt door een negatieve reactie een deel in jou geraakt. Dat deel kun je onderzoeken, koesteren en verzorgen, daardoor wordt de som der delen sterker, jij wordt daar dus sterker van.

Wanneer je beseft: ‘he dit raakt me!’ ‘Goh wat zou het zijn!’ Dan sta je er open in en kun je beginnen met jezelf nog beter leren kennen.

Wanneer je wilt weten hoe je kunt omgaan met kritiek heb ik er hier ook nog een stukje over geschreven.

Succes!