Zoeken
Sluit dit zoekvak.
Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Oude patronen in crisistijd!

Facebook
Twitter
LinkedIn

Saskia is een hoog sensitieve vrouw met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik heb haar in het verleden mogen begeleiden en zij heeft enorme stappen gemaakt in haar persoonlijke ontwikkeling!

Zoals onze auto een APK nodig heeft neemt Saskia af en toe een moment om zichzelf te spiegelen aan mijn inzichten. Zeker wanneer zij ergens tegenaan loopt kan haar dat helpen om zaken weer even op een rij te zetten!

Saskia belde me op en gaf aan dat ze zich afvroeg hoe het toch kon dat ze na al dat harde werken aan zichzelf,  toch zo onrustig was. Door Corona was ze plots haar baan kwijt geraakt en direct leek ze in al haar oude valkuilen te stappen! Ze wilde werk aannemen bijvoorbeeld, dat onder haar niveau lag en waarbij ze onderbetaald zou worden. Ze ‘wist’  dat ze meer waard was, maar toch ervoer ze angst!

Ook vroeg ze zich af hoe het toch kon dat ze nadat ze al veel narigheid in haar leven had overwonnen ze toch weer narigheid voor haar deur had staan. Haar beste vriendin kreeg kanker, ze had net haar vader begraven, ze was haar baan al drie keer kwijt geraakt en nu nog een keer door Corona. Ze was gescheiden en had moeten vluchten voor haar ex-partner. Alsof dat nog niet genoeg was, had ze nog net voldoende geld om een maand van rond te komen en dan was het op!

Tijdens ons gesprek kwamen er enkele inzichten door. In tijden van crisis laten oude patronen zich altijd even zien. Door te werken aan jezelf kun je inderdaad geheel of gedeeltelijk loskomen van hun invloed. Je kunt vervolgens je gedrag en gedachten leren kiezen en daarmee je gevoelens beïnvloeden.  Echter in tijden van crisis, vallen we vaak terug op oude vertrouwde mechanismen. In Saskia’s geval bestond dat mechanisme uit ‘klein worden, zichzelf niet goed genoeg vinden, en bijna akkoord gaan met een onderbetalende baan onder haar niveau’.

Toen Saskia zich realiseerde dat ze door haar schrik – het verlies van haar baan door Corona, in deze oude valkuil was gestapt, koos ze direct een ander gedrag! Je ziet daarin ook direct dat het harde werken van Saskia zijn vruchten af heeft geworpen. Ze kon het oude patroon van minderwaardig zijn nu herkennen en in plaats van ernaar te handelen kon ze kiezen om het anders te doen!

Kortom, ze deed het goed en een oud patroon dat even komt binnen wandelen, betekent geen terugval! Het betekende in dit geval dat er een crisis is in haar leven was waar ze naar moest kijken. Een kans!

In het geval van Saskia werd zij zich door ons gesprek bewust van haar gedrag in haar voormalige werk. Voor haar was het werk meer dan dat. Ze was loyaal en gaf 500% aan haar werkgever. De werkgever zag wel haar harde werk maar beschouwde hun relatie ook als een zakelijke overeenkomst welke gewoon verbroken kon worden. Doordat Saskia’s beleving van deze werkrelatie zo persoonlijk was geworden en zij zoveel van zichzelf had gegeven, had zij ook veel pijn van het verlies van haar baan. Niet alleen voelde zij zich afgewezen en niet goed genoeg (immers zo redeneerde zij het was niet genoeg wat ze had gedaan, ondanks al haar inzet werd zij toch ontslagen, dat verwachtte zij niet!), maar ook had zij enige bescherming van haar voormalige werkgever verwacht.

Geen van deze drie verwachtingen behoorde echter tot de zakelijke overeenkomst. Echter Saskia was zichzelf verloren in de baan, in haar pogingen goed genoeg te zijn! Zij was tijdens het werk over haar grenzen gegaan, had haar eigen wensen en behoeften achtergesteld op dat wat nodig was in haar baan (ze had zichzelf hierin achtergesteld en afgewezen) ook werkte zij zo enorm hard, mogelijk omdat ze haar eigenwaarde verdiende middels haar prestaties! Plus werd ons duidelijk dat het niet de werkgever was die haar moest beschermen maar zijzelf! De manier waarop zij zichzelf verloor in haar werk vertelde haar dat ze bewuster met zichzelf mocht omgaan. Bewuster en liefdevollere keuzes voor zichzelf mocht leren maken.

Tijd vrijmaken voor reflectie tijdens zo’n drukke baan was voor Saskia noodzakelijk.

Afbakenen van haar grenzen bijvoorbeeld ten opzichte van werkuren en verdiensten waren een tweede belangrijke voorwaarde om zichzelf te beschermen!

De laatste voorwaarde betrof haar zelfbeeld en perceptie. Wanneer zij in staat zou zijn om liefdevoller met zichzelf om te gaan zou zij minder afhankelijk raken van haar omgeving! En dat zou haar vermogen om grenzen te stellen verbeteren en haar energie op peil houden.

Inzichten dus!

Daarnaast gingen wij in op de veronderstelling: ik heb hard gewerkt nu verdien ik een universele beloning. Nu moet mijn leven ‘leuk en comfortabel worden’, dat heb ik verdient!’

Lees daarover meer in de blog: het leven heeft tegenstellingen, het is niet jouw schuld!