Pijn in een relatie is soms ondraaglijk! Toch is er een positieve keerzijde aan deze pijn. Het maakt je bewust van pijnpunten die je in je draagt. Je partner triggert je pijn en daagt je uit nieuwe vaardigheden te leren. Vaardigheden zoals het verbeteren van je assertiviteit, communicatie en vermogen om te verbinden met jezelf en anderen!
Ik geef relatietherapie en het valt me vaak op wanneer ik stellen spreek dat partners elkaar onbedoeld pijn doen.
Maria werd bijvoorbeeld erg boos op Kees omdat hij haar ‘alleen had gelaten toen zij zich ziek voelde’. Kees werd op zijn beurt boos op Maria omdat hij het gevoel kreeg ‘het nooit goed te doen’.
Is Kees nu een eikel en Maria een heilige? In werkelijkheid werkt het iets anders.
Maria ervaart pijn. Haar behoefte aan steun en veiligheid werd gefrustreerd. Omdat zij haar behoefte alsnog vervuld wilde zien schreeuwde ze verwijtend tegen Kees ‘ja laat me maar weer alleen met de kinderen! Wij zijn toch niet belangrijk voor je!’
Kees werd op zijn beurt gefrustreerd in zijn behoefte aan erkenning en waardering. ‘Ik ben de hele dag al thuis geweest! Ik heb voor jullie gekookt en gezorgd, wat wil je nou nog van me?’
Al schreeuwend kwamen zij er niet uit.
Ik zie vaak dat mensen elkaar niet begrijpen in een relatie. Wanneer zij met een partner zijn, komen er onbewuste behoeften bloot te liggen. Behoeften die soms zelfs al in de kindertijd niet zijn vervuld. De partner die we het meest aantrekkelijk vinden is vaak de partner die de meeste onvervulde behoeften in ons triggert!
Dit is niet omdat alle mensen tegenwoordig narcistisch zijn. Nee dat is omdat het universum graag spiegelt en je triggert om je te laten kijken naar onopgeloste pijnplekken. Zodat je kunt helen en jezelf kunt ontwikkelen! Op die manier daag je elkaar uit de beste verzie van jezelf te worden!
We hebben niet geleerd naar onderliggende behoeften te kijken. We hebben pijn en beginnen ons terug te trekken of we vallen aan. En dan ontstaan er ruzies of onbegrip.
Uitgaan van de meest liefdevolle intentie is behulpzaam. Wanneer je voor ogen houdt dat je partner het beste met je voor heeft kun je soms makkelijker luisteren naar de onderliggende behoeften van je partner en van jezelf. Boosheid is vaak een teken van machteloosheid. Niet direct van onaardigheid. Dit betekent niet dat we boosheid moeten tolereren. Schelden, stemverheffing en andere vormen van geweld zijn niet wenselijk en moeten we zien te voorkomen!
Wanneer we kunnen gaan ontdekken wat er gebeurt, wat er wordt getriggert kunnen we daarmee de verbinding met elkaar herstellen.
Stel dat Maria zou zeggen. ‘Je wilt gaan sporten. Ik voel me angstig. Ik denk dat je me in de steek laat. Wil je bij me blijven?’ Zou dat al heel anders overkomen op Kees. Hij kan zich dan beter openstellen voor haar behoeften dan wanneer hij zich aangevallen voelt door haar verwijt.
Wanneer Kees zou zeggen: ‘Ik hoor dat je zegt dat je je angstig voelt. Dat is niet mijn bedoeling. Ik heb vandaag veel tijd in ons gezin gestoken en wil je steunen. Ik zou het fijn vinden als je kunt zien ik er vandaag voor je was. Ik wil je ook nu niet alleen laten, alleen wil ook graag even mijn hoofd leeg maken. Kunnen we iets afspreken hierover zodat je je minder alleen voelt en ik toch kan gaan sporten?’
In een relatie is het de kunst te leren afwijzingen te incasseren en te onderzoeken wat het is wat er geraakt wordt wanneer je je boos of ongelukkig voelt. Raakt het oude pijn? Normen en waarden? Verwachtingen? Wat is voor jou normaal en wat is voor je partner normaal? Zijn er compromissen mogelijk?
Begrip hebben voor de visie van de ander, blijven investeren in de verbinding. En ook liefdevol voor jezelf zorgen is belangrijk. Geweldloze communicatie vind ik hierin erg sterk ondersteunend. Deze verbindende communicatietechniek van Marchal Rosenberg zet in op de verbinding tussen mensen, erkenning voor ieders gevoelens, bewustwording van onderliggende behoeften en het kunnen incasseren van afwijzing.
Hij geeft mooie handvatten hoe deze communicatie in te zetten en heeft veel succes met deze methode gehad!