Zoeken
Sluit dit zoekvak.
Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Een sessie in de praktijk

Facebook
Twitter
LinkedIn

Diana een mooie statige vrouw kwam mijn praktijk binnen. Verwonderd probeerde ik te bevatten wat ik voel. Ik krijg mijn vinger er niet achter en besluit te vragen naar haar aanleiding om mij te bezoeken. Diana vertelt: ze was haar hele leven al chronisch depressief. Als klein meisje al, was ze boos en niet blij. Ze was geen makkelijk kind en ze had vele therapieën al gedaan en niets hielp haar van haar chronische depressie af.

Mijn concentratie op haar energie gaf me vervolgens enkele aanwijzingen over de oorzaak van haar depressie.

Diana was geadopteerd en haar adoptie leek een litteken achter te hebben gelaten op haar emotionele lichaam.

Ook ervoer ik een voedingsprobleem die haar depressieve gevoelens versterkte. Het eten van Gluten versterkt haar negatieve emoties en ik raadde haar aan minimaal twee maanden een glutenvrij dieet te volgen om het verschil te kunnen waarnemen.

Tot slot zag ik nog iets belangrijks, ik voelde een aanwezigheid van een soort tweelingziel. Ik heb wel vaker een niet-geboren tweelingziel gevoeld, alleen dit was anders. Deze tweelingziel had niet bij samen met haar in de baarmoeder van haar moeder gezeten! Dit was een ziel die met haar verbonden was door de levens heen. Het voelde als een hele sterke connectie. En tegelijkertijd een enorm verlangen naar deze verbinding.

We besloten het op te stellen. We stelden haarzelf en haar depressie op. Op mijn vraag wat er eerder was gaf ze aan dat eerst de depressie er was en toen zij.

In de opstelling kwam naar voren dat de depressie haar feitelijk in leven hield. Door haar te schoppen en boos te zijn. Diana was moe, zakte eigenlijk direct naar de grond en nam plaats naast de doden. In dit geval één specifieke ‘dode’, haar tweelingziel. Zonder deze persoon wilde Diana niet leven. Ze raakte slaperig, moe en wilde dood zijn. Liever was ze dood, net als die persoon die ook dood was.

Diana herkende volledig wat de opstelling uitbeeldde. Zij wilde niet leven zonder deze persoon. Ze was zich in haar even bewust van een enorm verlangen naar deze persoon. Zocht deze ook in haar huidige leven.

De gevoelens die ik meekreeg in deze opstelling waren heel bijzonder. Ik voelde mij samen met Diana als heersers van een lang verdwenen rijk. Duizenden jaren geleden had dit rijk bestaan en voelde ik mij oppermachtig. Ik was ouder dan Diana en had besloten dat zij moet incarneren als mens zodat ze veilig zou zijn. Zij was netjes ‘verborgen’ als mens. De vraag rees in mij, ben ik geen mens dan? En het antwoord leek een ‘nee’. (toen ik in de positie stond van Diana’s tweelingziel).

Diana voelde zich enorm verbonden met haar tweelingziel en zocht in haar leven naar deze diepe en intense connectie.   Ik voelde dat er een soortgelijke connectie zou komen in dit leven. Een tijdgenoot uit het verre verleden was ook op aarde geïncarneerd en deze zou wel op haar pad komen. Ik wist alleen niet wanneer en in welke hoedanigheid. Terwijl ik haar niet-geïncarneerde tweelingziel representeerde wist ik dat ik nu niet geïncarneerd was. ‘Ik’ was niet geïncarneerd, Diana wel en mocht dit mensenleven leven. Zij mocht genieten van aardse mensen en plezier maken en voedsel eten. Met enige weemoed bedacht ik mij dat ik niet eens papaja’s kon eten… Hoe grappig is dat! Mijn connectie met het veld was vrij specifiek!

‘Haar tweelingziel / ik’ gunde haar vanuit het diepste van mijn hart te leven. In veiligheid. Zij was veilig en ik moest mij nog verstoppen…

Hoewel de opstelling ons ver van deze realiteit voerde was het toch bijzonder. Diana herkende veel van het verlangen bij de andere ziel te willen zijn. Het verlangen was zo sterk dat zij eigenlijk dit leven niet wilde leven zonder deze verbinding te voelen. Haar tweelingziel (die ik representeerde dus) wenste haar dit leven, wilde dat ze zou leven. Ze bood energetisch steun en liefde aan. Al voelde dit als ‘niet voldoende’ voor Diana, toch was ze opgestaan, stond ze stevig na afloop van de opstelling en keek zij haar eigen lot aan. Ik heb vertrouwen dat het veld zijn werk zal doen en Diana zal helpen haar huidige leven te omarmen in de wetenschap dat haar tweelingziel ‘met haar’ is.