Vriendschap, wat zou liefde doen?

Sarah vertelde mij dat ze geen echte vrienden heeft. Ze vraagt aan mij: Is er iets mis met mij?

Mijn gevoel vertelde me dat er niet iets mis was met Sarah. Sarah is een gevende liefdevolle vrouw en er was niets aan haar wat andere mensen afstootte. Wel heeft zij net als veel mensen die ik ontmoet ‘een wond’. En vriendschappen kunnen deze wond raken waardoor je zelf óf de vriend of vriendin uit verbinding gaat.

Uit verbinding gaan is erg pijnlijk. Voor iedereen! Wij zijn sociale dieren en voor onze overleving afhankelijk van andere mensen. We gaan uit verbinding doordat we geraakt worden op onze wonden. We hebben in onze persoonlijkheid of psyche een wond. En wanneer deze wond geraakt wordt vluchten we of vechten we. De kunst is te leren luisteren naar de wond. Wanneer we de wond in beeld hebben kunnen we hem verzorgen en zelfs genezen!

Het beste kan ik dit toelichten aan de hand van een voorbeeld. Sarah gaf aan dat zij door omstandigheden een afspraak met haar vriendin moest annuleren. De vriendin (Bea) reageerde hier op zo’n manier op dat Sarah de vriendschap verbrak. ‘Met zulke mensen wil ik niet omgaan zo stelde zij’.

De reactie van Bea op haar annulering kwetste Sarah. Bea gaf namelijk aan dat zij op Sarah gerekend had, gebak in huis had gehaald en er naar uit had gekeken. Vervolgens vertelde ze Sarah dat ze het gevoel had dat Sarah tegen haar had gelogen. Dat ze wel kón komen maar niet wilde. Ze gaf haar dus te kennen dat ze loog. Sarah vond dit zo naar en oneerlijk dat zij zich terugtrok uit de vriendschap. Sarah loog helemaal niet en had zelfs nog haar best gedaan om aan te tonen dat zij niet loog en dat zij echt niet kón komen. Alleen Bea geloofde haar niet.

We zien hier hoe de WOND werkt. Bea voelde zich afgewezen doordat Sarah hun afspraak annuleerde. Bea ging vervolgens in de aanval door Sarah te vertellen dat Sarah niet eerlijk was geweest tegen haar, over het annuleren van de afspraak. Sarah voelde zich aangevallen en gekwetst en reageerde door de relatie te verbreken, zich terug te trekken.

Wanneer je dit voorbeeld neemt en de inhoud ervan af pelt zien we dat het niet zozeer gaat om de afspraak of het gebak. Maar over vertrouwen en gekwetste gevoelens.

‘Wat zou liefde doen?’ vraag ik me in zo’n situatie af.

Wanneer je zou kunnen kijken van een afstandje en zonder de gekwetste gevoelens zie je wat er nodig is. Bea voelde zich afgewezen. Dat deed haar pijn. Een liefdevolle reactie op die pijn zou zijn. ‘ik zie dat ik je heb gekwetst door af te zeggen dat is niet mijn bedoeling geweest. Je bent belangrijk voor me. Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan’. Erkenning van de pijn is helend. Liefde geeft ERKENNING.

Sarah voelde zich op haar beurt ook pijn gedaan. Liefde zou ook deze pijn erkennen. ‘Het spijt me dat ik aan je heb getwijfeld. Ik kon door mijn eigen pijn niet meer zien hoe veel goede bedoelingen je hebt. Ik voelde me zo afgewezen dat ik je goedheid niet meer kon zien. Het spijt me dat ik je niet zag en niet in je geloofde. ‘

Zowel Bea als Sarah hadden last van hun wond. Net als de meeste andere mensen reageerden ze vanuit hun copingsmechanismen. Door in dit geval te vechten (aanvallen) of te vluchten (verbinding verbreken).

Wat zou liefde doen?

Liefde zou de woorden filteren en de pijn eronder zien. Door de pijn te erkennen kan de vriendschap zich herstellen en de verbinding zich verdiepen. Wat als het werkelijke gesprek is ‘IK ZIE JOU’ en niet ‘ik heb gelijk, jij doet iets fout’.

Wat als we eigenlijk alleen maar ‘gezien en erkend’ willen worden? In ons geluk, onze pijn, liefde en verdriet. Verbinding is uitwisseling van onze werkelijke gevoelens.

Onze werkelijke gevoelens bevinden zich ONDER onze gedachten, overtuigingen, kwetsingen en wonden.

Het kost moeite om dit te zien. Het kost kracht om niet te reageren vanuit de pijn van de WOND. Echter wanneer we de WOND zien kunnen we er zelf voor zorgen.

We kunnen onszelf EERST erkennen. In het voorbeeld van Sarah en Bea zou Sarah zichzelf kunnen troosten. Sarah zou met zichzelf in gesprek kunnen gaan: ‘Oh kijk wat er gebeurt. Bea twijfelt aan ‘onze’ goede bedoelingen. Dat doet zeer. Natuurlijk wordt je er boos van. Je wilt je WOND beschermen. Je wilt zorgen dat ze er niet meer tegenaan botst. Je voelt je niet begrepen, niet gezien en gehoord in je goede bedoelingen. Natuurlijk doet dat pijn. Je wordt boos maar eigenlijk voel je je verdrietig, afgewezen en alleen. Jeetje wat doet dat zeer zeg… natuurlijk wil je haar afwijzen zodat je nooit meer die pijn hoeft te voelen. Je mag er verdrietig om zijn. Je mag deze pijn ervaren. Het is oke. We kunnen de pijn dragen!’

Ook Bea zou met zichzelf in gesprek kunnen gaan: ‘Oh wauw dat doet zeer zeg. Het gevoel dat iemand niet bij je wil zijn is erg pijnlijk en raakt een oude WOND. Je had het liefst gehad dat niemand je ooit nog zou afwijzen en nu gebeurt het. Begrijpelijk dat je jezelf wilt beschermen tegen deze pijn en dit verdriet. Alleen laten we eens kijken of we deze pijn aan kunnen. Het doet zeer, maar we zijn er nog steeds. Het is niet leuk van onze afspraak, echter weten we echt zeker dat Sarah heeft gelogen? En zelfs al zou ze hebben gelogen betekent het dan dat ze geen goede vriendin meer kan zijn? Wellicht durfde ze het niet te zeggen omdát ze je niet wilde kwetsen. Of  wellicht is er echt iets aan de hand waardoor ze niet kon komen. Hoe het ook zij, het doet pijn dat ze niet bij je is . Dat je moeite hebt gedaan en je je pijn gedaan en afgewezen voelt. Je mag pijn hebben. Dat is niet leuk maar je kunt het aan.’

Die erkenning kun je dus ook aan jezelf geven. En vervolgens kun je kijken of je je kunt inleven in de andere partij. Vanuit het inleven in de WOND. Ontstaat verbinding. De ander heeft net zoals jij LIEFDE en begrip nodig!

Van daar uit ontstaat verbinding! Vanuit die kwetsbaarheid, vanuit de diepte van de werkelijke gevoelens ontdaan van al die lagen overtuigingen en emoties. Vanuit dat depe gevoel ontstaat een hechte diepe vriendschap!