Hooggevoeligheid, hoe accepteer je dat?

Met betraande ogen kijkt Saskia naar mij. Ondanks haar tranen kijken haar ogen stralend blauw de wereld in. De energie die van haar af straalt raakt mij! Samen spreken we over haar hooggevoeligheid. Hoe leed van anderen haar tot tranen kan brengen. Tranen die anderen niet altijd begrijpen. Haar tranen zijn een ontlading voor haar enorm diep ervaren gevoelens. Geen teken van zwakte maar van kracht!

Ik vraag Saskia hoe ze hier mee om gaat op haar werk? Ze vertelt me: ‘ik zeg tegen mijzelf dat ik ermee moet stoppen.’ Ze maakt een wegwuivend gevaar terwijl ze vervolgt. ‘Dat de wereld nu eenmaal zo is en dat ik mijzelf moet ‘vermannen’ . Ik moet niet zo moeilijk doen!!’

Het voelt voor mij alsof Saskia haar hoogsensitieve stuk op die manier afwijst. Ik leg haar dat als volgt uit: Wanneer er een boodschapper of een kind met een vraag voor je deur staat doe je dan wel of niet open? Saskia knikt en zegt: ‘ja ik doe open’.

En wat zeg je dan nu? ‘Ga weg, doe niet zo lastig! Hou ermee op! Stop ermee!’ Hoe zou de boodschapper of het kind hierop reageren denk je? Saskia zegt: ‘niet blij’  

Zou het meer kunnen helpen wanneer je compassie of zelfs nieuwgierigheid toont en vraagt wat er is? Saskia knikt opnieuw.

Wanneer je een boodschapper of een kind negeert gaat deze vaak meer aanbellen of meer schreeuwen. Terwijl wanneer je hem erkend en zijn verhaal laat doen deze vaak rustiger wordt omdat hij gehoord is! Dat is wat emoties ook willen. Ze willen -net als de boodschapper voor de deur- erkend en gehoord worden.

Wanneer je hooggeveoelig bent heb je vaak net zoals Saskia, enkele overlevingsmechanismen aangeleerd:

• Jezelf niet serieus nemen of kritiek geven: Je denkt bijvoorbeeld: ‘doe niet zo moeilijk. Laat het los!’
• Anderen begrijpen: Je denkt bijvoorbeeld: ‘ze doen zo omdat ze een moeilijke jeugd hebben gehad, het nooit anders geleerd hebben‘ Je richt je energie op een ander waardoor je jezelf minder of niet meer voelt.
• Verdwijnen in iets of iemand anders: Iemand anders helpen, of hard werken zijn vaak mechanismen om niet te hoeven voelen.

Wat je hiermee doet is je eigen gevoelens, je hóógsensitieve gevoelens, wegdrukken.

Emoties zijn energie in beweging en als je deze beweging stopzet door ze te ontkennen, weg te drukken of niet te laten stromen door bijvoorbeeld je energie op iets anders te richten, stagneren ze. Je zet ze vast. Dit kan klachten veroorzaken zoals somberheid, angsten, lichamelijke problemen, emotionele uitbarstingen etc. Saskia herkende dit.

Belangrijk van omgaan met je hoogsensitiviteit is zelfacceptatie. Wat gebeurt er, wat voel je? Hoe kun je jouw hoogsensitiviteit net als Saskia meer leren accepteren?

Hoe doe je dat?

Geef er woorden aan naar jezelf: Kijk nou wat ik voel. Wat voel ik me rot, onrustig, boos, onzeker! Bekijk en onderzoek de emotie en complimenteer jezelf met het feit dat je deze emotie hebt gevonden. ‘Kijk nou wat ik voel. Wat goed dat ik hiernaar kan kijken! Het mag er helemaal zijn!

Toon vervolgens begrip! ‘Natuurlijk voel ik me zo, het is ook niet leuk om je zo te voelen. Dat doet ook zeer!’ ‘Vroeger was het helemaal naar als dit gebeurde dus geen wonder dat ik dit niet wil voelen!’ ‘Het is oké! Ik kan deze gevoelens nu aan!’

Neem ruimte in: Vertel anderen hoe ze jou (w reactie) kunnen zien. Bijvoorbeeld wanneer er tranen in je ogen springen in een werksituatie. (Bij onrecht, onmacht, onheuse bejegening, bij een presentatie die spanning oproept etc.)  Kun je zeggen: Je ziet nu dat ik tranen laat maar kijk er alsjeblieft doorheen, mijn hersens doen het nog. De tranen ontladen alleen mijn spanning, en ik zou het fijn vinden wanneer jullie ook naar de inhoud van mijn boodschap willen luisteren!

Wanneer je ruimte neemt om de emotie er te laten zijn, hem te erkennen, ondersteunen en te laten gaan, beweegt hij gewoonweg verder en heb je er minder last van. Je neemt bovendien meer ruimte in en wordt daardoor stabieler en sterker.

Hooggevoeligheid wordt zo een kracht!