Contact maken met je hogere zelf, je ziel, je hogere bewustzijn, de kern van wie je bent, je gevoel of hoe je het ook noemen wilt! Dat is soms een zoektocht. Je voelt dat je wordt gestuurd en voortgedreven. Je voelt dat je ‘iets’ zoekt maar weet niet zo goed wat.
Pieter is een man die altijd meer dan 80 uur per week werkt en rijkdom, vele huizen, auto’s en bedrijven heeft vergaard.
Hij merkte onlangs een aarzeling in zichzelf toen hij op het punt stond weer een nieuw bedrijf over te nemen. Het nieuwe bedrijf zou hem nog meer tijd zou kosten en hij vroeg zich af: ‘ Was dat hetgeen hij zocht?’ Nog wat harder werken; Een nieuw doel; Een nieuw bedrijf leven in blazen!
Hij keek terug en zag dat het laatste nieuwe huis dat hij had gebouwd ook zoiets was. Het bracht hem een tijdelijk doel en zijn onrust verdween. En zodra alles weer ‘af’ was begon er iets te kriebelen en wilde hij meer. Ging hij op zoek naar een nieuw doel. Echter wat dreef hem? We hadden het hier al eerder over gehad in een van onze coaching sessies, echter hij kon moeilijk bij zijn gevoel hierover komen. Hij liet zich dus door zijn onderbewuste voortdrijven. En jakkerde van doel naar doel!
Enkele jaren geleden had ik hem uitgenodigd stil te staan in zijn leven en in contact te komen met zijn eigen gevoel en hogere zelf. Pieter is eigenlijk een gevoelsmens, onderneemt ook vanuit zijn gevoel, maar snapte niet zo goed hoe hij zichzelf en zijn onderliggende drijfveren goed kon voelen!
Pieter argumenteerde: ‘Ik voel toch de gehele dag erg veel bij mensen, zakenpartners etc.! Ik volg hierin ook mijn intuïtie betreft het aankopen en verkopen van bedrijven. Ik ben toch niet voor niets zo succesvol, dat komt mede doordat ik mensen, maar ook situaties zo goed kan aanvoelen!’
Toch was dat niet wat ik bedoelde. Pieter werkte al zijn hele leven keihard, nam geen rust, ontspannen en genieten was een hele opgave. Hij moest heel veel van zichzelf. Hoewel hij erg gemotiveerd was in het ondernemen, verwerven van financiële onafhankelijkheid etc. was het harde werken was echter geen echte keuze. Het was alsof het iets was, wat groter was dan hijzelf. Want zodra hij zonder mensen om zich heen was of zonder duidelijk doel, taak of activiteit. Werd hij onrustig. Zo onrustig dat hij zich liet aansporen om de onrust weg te nemen met weer meer activiteiten, werkdruk, mensen, bedrijven, woningen etc.
Ik vroeg hem zijn onrust anders te bekijken. Ik vroeg hem: ‘wat als ‘onrust’ een adviseur is’. ‘Iemand die je aanspoort toch vooral iets te gaan doen, bedenken of oplossen zodat hij succesvol, rijk of financieel onafhankelijk zou worden’. ‘Wanneer je de adviseur blindelings volgt zou je zonder nadenken steeds activiteiten ondernemen’. ‘Welk doel zou de adviseur hebben? Wat bereik je met deze doelen naast financiële onafhankelijkheid en een druk bezet leven?’ ‘Plus vanwaar volg je deze innerlijke adviseur zo blindelings, terwijl je in het dagelijkse leven overal graag zelf de touwtjes in handen hebt!?’
We vervolgden onze ontdekkingsreis samen door langzaam van de praktische en actieve kant van zijn leven een stapje dieper te gaan naar zijn emoties en gevoel.
Ik vroeg: ‘Wat zou er gebeuren als je de innerlijke adviseur een paar vrije dagen zou geven. Hem niet zou volgen?’ Dan zou ik me rot en rusteloos voelen. Misschien ook… nutteloos… zinloos… Hij lachte er wat bij, maar je zag aan Pieters gezicht dat de vraag hem puzzelde.
Hij begon gedachten op te noemen die in hem opkwamen: zonde van de tijd, lui, saai en meer van dat soort kreten. Hij gaf aan dat als hij niet toegaf aan ‘onrust’ en probeerde te ontspannen er een deel in hemzelf naar voren kwam. Een kritische stem die begon te praten als: ‘dit is stom, wat een onzin, we bereiken niks, je wordt nog lui, straks wil je helemaal niet meer werken, wat een tijdsverspilling. Het is gewoon egoïstisch, in deze tijd had je ook…’
Toen ik hem vroeg waar deze kreten hem aan deden denken werd hij even stil en benoemde zijn jeugd. Hierin was ‘niks doen’ niet geaccepteerd. Hij werd op alle mogelijke manieren terecht gewezen als hij niet aan verwachtingen voldeed. Daarnaast was hij sowieso gewend om te worden afgewezen. Hierdoor was er een bepaalde vechtlust in hem opgestaan, had hij zichzelf ontwikkelt en was er een enorme bewijs drang in hem ontstaan om bestaansrecht te krijgen. Hij was zijn jeugd ontstegen!
Hij keek me verwonderd aan toen het hem begon te dagen. Ja, hij was een succesvolle man die zijn sporen had verdient in het zakenleven. Hij had zichzelf meer dan bewezen en had vele zakelijke en financiële successen om dat mee te staven!
Echter die innerlijke adviseur had hem eigenlijk niet eens aangespoord om specifiek dát te bereiken. Het was als het ware een bijeffect! Waar het de innerlijke adviseur feitelijk om ging was dat hij Pieter wilde beschermen tegen afwijzing en pijn. Tegen ‘niet voldoen aan, niet gehoord en gezien worden’. Tegen de vreselijke pijn van de emotionele verwaarlozing die hij in zijn jeugd had ondervonden.
Deze pijn lag begraven onder zijn pogingen toch vooral bezig te zijn. Druk zijn, succesvol zijn, doelen nastreven etc. weerhielden hem ervan om onder de onrust, zijn ‘kleine getraumatiseerde ik’ te voelen. De ik die de pijn had geleden in zijn jeugd en die continue onrustig was uit angst weer pijn te moeten lijden.
Dus werd onrust opgevolgd door een kritische stem die hem vertelde toch vooral weer aan de slag te gaan. Wanneer hij dit niet zou doen zou hij lui of egoïstische zijn. Ik vertelde hem dat de criticus wellicht ook een adviseur was die hem probeerde te behoeden voor narigheid. Door hem te veroordelen probeerde hij hem wellicht aan te sporen tot actie! Om te voorkomen dat hij werd afgewezen, of minder succesvol zou worden.
Pieter probeerde zowel onrust als de criticus te negeren en probeerde weer tot ontspanning te komen. Toen ontstond er een stem die hem vertelde: ‘wat zullen anderen van je vinden? We zouden nu net zo goed … kunnen doen. Of … die en die kunnen helpen. Misschien kunnen we onze tijd besteden aan het verzorgen van…’ deze ‘adviseur’ focuste zich vooral op anderen!
Pieter gaf aan dat hij zich niet kon ontspannen en dat hij deze innerlijke adviseurs / processen waarnam, maar moeilijk kon doorbreken. Hij voelde zich wanneer hij probeerde te ontspannen alleen maar onrustig, naar, egoïstisch of geïrriteerd. Dat kon toch niet de bedoeling zijn?!
Ik legde Pieter uit dat je door je levenservaringen en karakter soms delen in jezelf ontwikkelt die de boventoon voeren. Zij beïnvloeden je gedrag en gedachten en sporen je aan om pijn te vermijden en positieve ervaringen op te doen. Dit kunnen ze op positieve manieren doen maar ook op negatieve manieren.
Deze mechanismen zijn vaak automatisch en zijn geen bewuste keuze. Het kunnen overlevingsmechanismen zijn die -zoals bij Pieter- al vroeg in de kindertijd zijn ontstaan.
Door bewustwording kun je de delen in jezelf leren kennen en onder ogen zien. Je kunt ze uitdagen, met ze in gesprek gaan, hun functie leren kennen en bewust ook andere delen aan het woord laten in jezelf! Hierdoor ontstaat letterlijk en figuurlijk meer keuze vrijheid in je gedrag, gedachten en je gevoel!
Pieter begon in gesprek te gaan met de delen in hemzelf en maakte bewuste keuzes om de innerlijke dialogen soms niet te volgen. Hij deed dit door ze te erkennen: ‘wat goed dat me is opgevallen dat ‘iets in me’ nu angstig is, boos is, me aanspoort, me egoïstisch vind etc. echter ik ga er niet naar handelen. Want een ander deel in mijzelf heeft behoefte aan rust / ontspanning / beweging etc.. En IK vind dat rust nemen een goed idee is.‘
Pieter maakte een keuze. Door zijn onrust, kritische stemmen etc. te leren zien als ‘adviseurs’ en delen in hemzelf, zag hij dat hij niet blindelings hiernaar hoefde te handelen. Weerstand bieden aan deze innerlijke delen was in eerste instantie erg zwaar en eigenlijk ook een beetje eng. Het had immers altijd goed gewerkt en hem vooruit geholpen in zijn leven!
Toch zette Pieter door. Hij wilde keuzes hebben in plaats van overgeleverd zijn aan zijn onbewuste drijfveren!
En zo maakte Pieter steeds meer ruimte voor ontspanning en genieten in zijn leven. Hoewel dit in het begin dus onwennig was en het zelfs tegennatuurlijk voelde kwam Pieter meer in balans. Zijn werk kostte hem minder tijd en moeite, hij werd productiever. Hij kreeg meer plezier omdat hij leerde zichzelf echt te ontspannen en het ‘moeten’ meer los te laten. De onrust en de kritische gedachten werden minder en hij was steeds beter in staat te luisteren naar zijn gehele zijn in plaats van de drie grote delen die hem in zijn leven hadden bestuurd. Hij leerde dat zijn onrust en angsten voortkwamen uit zijn jeugd waarin hij vaak alleen maar ‘voldeed en zichtbaar was’ als hij hard werkte. Ontspanning werd niet als zinvol ervaren en afgewezen!
Hij leerde zichzelf er anders naar te kijken, mede door in kleine stapjes anders te doen. Ook al voelde het in het begin erg naar, hij volhardde en liet andere delen in zichzelf groeien. Genieten, ontspanning, humor, spontaniteit, flow, spiritualiteit al deze andere delen begonnen te bloeien en uiteindelijk voelde Pieter zich meer in balans. En dit terwijl hij succesvoller werd met minder inspanning!
Doordat Pieter inzag dat hij ‘geregeerd’ werd door zijn grote delen, zijn overlevingsmechanismes kon hij moeilijk contact maken met zijn hogere zelf. Hoewel zijn innerlijke stem hem influisterde dat een nieuw bedrijf, een nieuw huis of ander doel hem niet zou vervullen, kostte het hem tijd en inspanning om in zichzelf te keren en in contact te komen met zichzelf.
Je innerlijke stem wijst je -net zoals bij Pieter- de weg naar een meer vervullend leven. Een leven welke begint bij het van binnenuit anders leren leven!
© 2024 Tessa
