Zoeken
Sluit dit zoekvak.
Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Gevoelens van afwijzing

Facebook
Twitter
LinkedIn

Simon reageerde volgens zijn moeder heftig op bepaalde gebeurtenissen. Ze vroeg zich af of zijn hoogsensitiviteit hem wellicht ook gevoeliger maakte voor afwijzing.

Zoals ik in een eerdere blog beschreef hebben hoogsensitieve mensen soms last van iets wat ze Rejection Sensitivity noemen. Wanneer een HSP persoon een afwijzing ontvangt kan dit harder binnen komen dat een bij een niet-HSP persoon. Ze kunnen langer en dieper over de afwijzing nadenken en ook heviger emotionele reacties ervaren.

Toen ik met Simon sprak vermoedde ik dat er naast een gevoeligheid nog meer speelde.

Simon was niet alleen gevoelig maar kende ook in zijn aanleg een andere manier van denken en voelen. Ik beschreef Simon dit als volgt.

Het kan zijn dat je een persoon bent met een emmer op de rug. De meeste mensen hebben een flinke emmer en wanneer hier iets in komt dan kan de emmer dit aan en loopt hij niet over. Wanneer je een kleinere emmer op je rug hebt kan het gebeuren dat wanneer er iets in komt, zoals iets onrechtvaardigs wat er gebeurt, je emmer overstroomt en je een emotionele reactie ervaart.

Je ‘aanleg’ wordt dan gesymboliseerd door de emmer.

Je wordt geboren met een kleine of grote emmer. Je kunt gelukkig trainen om met deze emmer om te gaan en je kunt zelfs de emmer iets later groeien. Niet veel maar wel iets.

Daarnaast was er iets van oude vulling in de emmer van Simon. De emmer was al deels gevuld met negatieve levenservaringen waardoor er minder in de emmer kon en hij sneller overstroomde. (traumatische ervaringen)

Tot slot legde ik uit dat we door onze levenservaringen een kleuring ervaren. Wanneer we vaak teleurgesteld zijn in ons leven bijvoorbeeld gaan we anticiperen op deze teleurstelling en deze ook verwachten. Helaas verandert onze energie en uitstraling overeenkomstig waardoor er soms een Self Forfilling Prophecy ontstaat. Kortom je krijgt dan wat je verwacht!

Simon herkende wel wat ik hem vertelde. Hij sprak in zijn woorden ook over iedereen en altijd wat ook wijst op zijn gekleurde bril. Wanneer je vaak pijn hebt gehad in je leven of je bent vaak teleurgesteld kan het zijn dat je gaat verwachten dat iedereen en alles je dezelfde pijn en teleurstelling zal aandoen!

Kortom genoeg te doen!

Simons moeder vroeg me terecht: ‘wat nu?’

Ik antwoordde: ‘Nu we weten van Simons aanleg; de emmer, de oude vulling daarin (zijn negatieve en traumatische levenservaringen) en zijn overtuigingen die gekleurd zijn door die levenservaringen kunnen we kijken hoe we dit gaan aanpakken.’

Mijn advies zou zijn om Simons ervaring van de werkelijkheid op dit moment serieus te nemen. We snappen dat niet iedereen Simon wil afwijzen en niet iedereen wil Simon onrechtvaardig behandelen. Echter dat kan voor Simon wél zo vóelen. Simons gevoeligheid voor afwijzing staat scherp afgesteld en hij zal op dit moment overal afwijzing in kunnen zien. Zelfs goedbedoelde handreikingen zou hij kunnen opvatten als kritiek. ‘Jij kan het wel!’ Kan als stimulans bedoelt zijn,  terwijl, het bij Simon als ongelijkwaardige en dus onrechtvaardige behandeling kan aanvoelen!

Kortom aan zijn beleving kunnen we in eerste instantie niet veel doen. Simons emotionele bril (zijn waarneming van de werkelijkheid) is gekleurd en totdat we deze bril wat hebben schoongemaakt en zijn emmer hebben leeg gemaakt (Bijvoorbeeld door zijn trauma’s te verwerken met behulp van EMDR) kunnen we slechts empathie tonen voor Simons beleving.

We kunnen hem daarnaast uitdagen.

Soms is de wereld onrechtvaardig. Er zijn mensen met hetzelfde werk, dezelfde aantal uren etc. die meer verdienen dan jij, de docenten houden geen rekening met jou en wel met anderen, jij krijgt straf en de ander niet, de scheidsrechters geven onterechte penalty’s tegen etc. Je kan in je leven regelmatig onrecht tegenkomen en je zult er in veel gevallen weinig aan kunnen doen.

Je druk en boos maken, ruzie zoeken, schelden, argumenteren etc. zal je in veel gevallen veel energie kosten en je helaas niet verder helpen. Natuurlijk kun je wel boos, bang en verdrietig zijn, echter je kunt leren KIEZEN hoe je met deze emoties om kunt gaan.

Simon had gedrag aangeleerd waarbij hij boos werd, argumenteerde, een grote mond en weerwoord gaf aan de mensen die hem in zijn ogen onrechtvaardig behandelden. En zoals hierboven beschreven was het door Simon ervaren onrecht niet altijd daadwerkelijk onrecht of niet altijd zo bedoelt als dit op Simon overkwam. Wanneer er wel onrecht was, reageerde Simon niet op een adequate manier. Hij reageerde namelijk instinctief en automatisch. Zonder nadenken was hij in een klap boos en niet aanspreekbaar.

Naast het verwerken van bestaande trauma’s in zijn verleden zou het voor Simon het belangrijk zijn om zijn emoties te leren voelen. Zijn emmer raakte nu in een klap vol en hij explodeerde dan. Het was belangrijk dat Simon zou leren voelen ‘ik wordt nu boos’. Daar heeft Simon in eerste instantie ook andere mensen voor nodig zoals zijn moeder die hem een seintje kon geven: ‘Simon, het gebeurt nu’. Waardoor Simon de gelegenheid zou krijgen om zijn woede te ervaren op een andere manier dan boos worden op de ander. 

De boosheid hoefde niet weg maar hij zou kunnen kiezen om de boosheid te voelen en vervolgens bijvoorbeeld tot 10 te tellen, zich terug te trekken uit de situatie zodat hij fysiek (door bijvoorbeeld te stampvoeten of te schelden in zichzelf) zijn boosheid kon ervaren zonder zich in de situatie af te reageren. Dit zou best hard werken zijn voor Simon, omdat hij vaak al in een explosieve situatie belandde zonder dat hij zich bewust was van zijn emoties. Vandaar dat een externe hem daarbij zou kunnen helpen.

Vervolgens zou Simon kunnen leren: Welke vormen van onrecht heb ik invloed op. Waar kan ik wat aan doen op een manier die de situatie helpt. Op een manier dat mensen genegen zijn om ook naar mij te luisteren. Leren communiceren dus op een manier die andere mensen zouden kunnen horen. Zodat hij eindelijk zich ook echt gehoord zou kunnen voelen!

En als derde stap zou Simon kunnen leren bepaalde onrechtvaardigheden te laten. Soms zijn mensen niet handig, weten ze niet beter of zijn er situaties waar je onrecht beter kunt negeren of aan je voorbij kunt laten gaan in plaats van de confrontatie aan te gaan.

Het kan hierbij helpen om situaties als deze bewust los te laten door te zeggen tegen jezelf: ‘het helpt me niet om me hier druk om te maken, het ligt niet bij mij’ en het kan nuttig zijn om daarbij letterlijk je schouders op te halen en zaken bij de ander te laten.

Heb jij ook een zoon of dochter die hoogsensitief is? Lopen jullie tegen bepaalde zaken aan? Coaching kan helpen! Of kijk eens of de online HSP cursus iets voor jullie is!