Zoals ik mijn vorige blog vertelde besloot ik mijn huis te minimaliseren maar vooral mijn innerlijk nog een keer onder de loupe te nemen. Ik had behoefte aan vrijheid, behoefte aan leegte, ik zocht een manier om naar binnen te keren en kwam vele zaken tegen, druktes, gedachten, en spullen! Omdat ik geloof dat alle realiteiten fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel op elkaar invloed hebben besloot ik praktisch te starten. Mijn huis ontdoen van overbodigheden. Ontspullen is een reis naar binnen! Mijn lijfspreuk: ‘als ik het niet gebruik en een ander er meer nut van kan hebben mag het weg!’
Het bracht me er toe ook mijn koopgedrag onder de loupe te nemen en mijn overtuigingen over het leven op nieuw te bekijken! Ik leerde veel, soms met het schaamrood op mijn kaken!!
Ik had bijvoorbeeld sieraden die ik niet droeg, ik sleepte ze al jaren met me mee! Ik vind mijn hele leven al sieraden mooi. (Alsof er stiekem een ekster in mij woont die dol is op glimdingetjes.)
Als ik de sieraden heb, draag ik ze vervolgens nooit. Ik hoor dan – als ik een poging doe ze te dragen – in mijzelf een stemmetje: ‘al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding’.
Daarnaast raak ik “over bewust” van bijvoorbeeld een oorbel. Die voelt dan ineens te zwaar, hangt steeds verkeerd om, blijft aan mijn haar of kleding hangen, ik ruk hem per ongeluk uit mijn oor waardoor hij zo in de soep van mijn partner beland! Dat soort gekke dingen. Misschien ben ik gewoon te lomp of te gevoelig voor sieraden, maar ik heb het eerlijk gezegd ook met bepaalde kleding.
Ik vind jurken prachtig, maar ik ben niet zo groot en als de rokken lang zijn loop ik erop, struikel ik erover of voel ik me “ma flodder” die probeert Ibiza stijl toe te passen ?
Zo heb ik meer van dat soort gevoeligheden: Een ring om mijn vinger voel ik de gehele dag. Alsof hij de hele dag zegt: ik zit aan je vinger, voel mij hier ben ik! (heel irritant!)
Zelfs nagellak (wat ik zeer verzorgd en mooi vind bij iedereen, inclusief bij mijzelf, zit me vaak in de weg. Nagellak verwijder ik vaak na een dag al! Gelnagels doe ik mijzelf al helemaal niet aan. Ik weet zeker dat ik mijn aandacht niet van het gevoel aan mijn nagels af kan houden! Hoe bedoel je sensitief!)
Toch vind ik al die dingen mooi, aanlokkelijk en fijn!
Ik wil ook graag ‘jong en modern’ zijn. (Helaas echt een gepasseerd station! Ik weet het 🙂 ) Het is fijn wanneer menen me aardig vinden. Toch is er iets wat nog belangrijker is en dat “iets” wint het altijd. Ik wil niets liever dan mijzelf zijn! En wederom is dan de verrassende conclusie: Ik ben een simpel eenvoudig mens! Wanneer ik me wél een keer laat meevoeren door mijn wens ‘erbij te horen’, voel ik me juist afsteken. (‘Als een vlag op een strontschuit’ zou mijn moeder zeggen. Niet dat zij mij een vlag of een strontschuit zou vinden, ze was en is – hoor ik haar zeggen- juist erg trots op me . Nee ze zou daarmee mijn gevoel in een zin samenvatten! En ik vind dat gevoel ‘een vlag op een strontschuit zijn’ niet zo fijn. Dus dat doen we maar niet!)
Maar goed wat hebben mijn huis opruimen, sieraden, nagellak en ‘een simpel mens zijn’ nu met elkaar te maken?
Het brengt mij terug naar mijn essentie. Want waar draait het om?
Steeds opnieuw zie ik dat ik niet gecharmeerd wordt door mode. Hoewel ik het aanstekelijk kan vinden, keer ik terug naar eenvoudige dingen, kleding, uiterlijkheden waar ik me goed bij voel. Ik kies daarbij niet zozeer voor mode maar voor mijn gevoel daarin. Steeds opnieuw hebben de mode en ik ruzie met elkaar. En steeds opnieuw hervind ik mijzelf in eenvoud en rust.
Dus toen ik door mijn kledingkast wervelde om afstand te doen van al lange tijd ongedragen kledingstukken, was ik verbaast over mijn eigen blindheid. Ik wist niet dat ik zoveel zwarte colbertjes had! Zoveel sokken die ik niet droeg! Zoveel schoenen! En met het schaamrood op mijn kaken moet ik zeggen dat ik zelfs twee dezelfde badpakken had. Die ik in tegenstelling tot een van mijn favoriete joggingbroeken waar ik er wél doelbewust twee van had gekocht, niet bewust in tweevoud had gekocht! Ik wist gewoon niet dat ik er twee van had! Te erg!!
Ik had wel vijf nagelknippertjes. Waarvan ik er eigenlijk geen een gebruikte want ik gebruikte altijd alleen mijn favoriete nagelschaartje.
En de hoeveelheid pincetten puzzelde me. Ik had mijzelf nooit gezien als een ‘horder’. Maar de hoeveelheid pincetten deed mij op andere gedachten komen! In mij was kennelijk een soort stiekeme verzamelaarster verstopt die ervan overtuigd was dat zij met zoveel mogelijk pincetten wel de winter zou overleven! Ik was een stiekeme pincetten horder en ik had ze onbewust ook overal verstopt! In laatjes, etuis, tassen, op zolder, in de badkamer, in de keukenlade, in het medicijnkastje, in de commode. Op sommige plekken vond ik er meerdere! Alsof er onbewust overal een pincet voor handen móest zijn.
Wat deze onbewuste verzamelwoede ook had gestimuleerd het was schokkend om in een keer bewust te worden van een deel dat in mij woonde, een deel waarvan ik niet wist dat ze bestond!
Terwijl ik ‘ontspulde’ had ik een paar gedachten repeterend! Het was alsof ik wakker werd uit een hypnose die me vertelde hoe handig de spullen zouden zijn! Maar veel spullen zijn niet handig, ze zijn wél overbodig. Vaak gebruik je er maar een paar heel vaak! En als je dat handige ding niet zou hebben verzin je wel een creatieve oplossing om het zonder te kunnen! Echt schokkend hoe vaak ik de gedachte had: ‘kan handig zijn’ of ‘zonde om weg te doen!’
Het hielp mij om te denken: ‘als ik het al tijden niet heb gebruikt kan wellicht een ander persoon er een beter nut van hebben, op die manier is het in ieder geval niet verspild.’
Die zin was van toepassing op vrijwel alles wat ik losliet. Kan iemand anders er beter gebruik van maken dan ik dat doe, wanneer het bij mij in een kast ligt te verstoffen?
Het bracht mij uiteindelijk in een rust modus. Kasten die leeg waren. Mijn volgende vraag is dan ook: kunnen de kasten dan ook weg, nu ze leeg zijn? ?
Alles opnieuw uitgezocht! Hoe heerlijk om gewoon de helft van de huisraad los te laten en in mijn dagelijks leven daar niets van te merken! Wel positieve effecten overigens, maar geen gemis! Alleen al tijdens het kiezen van mijn kleding ervaar ik rust. Geen schreeuwerige jurken meer die ik nog eens moet dragen omdat ‘het anders zonde is‘. Gewoon mijn eenvoudige zwarte broek die altijd lekker zit en mijn sneakers die altijd lekker lopen! Zo fijn!!
Ik raad het ook jou aan! Kijk eens serieus hoeveel je koopt omdat je het handig vind of omdat je iets nieuws wilt wat je eigenlijk niet nodig hebt of waar je er al meerdere van hebt (gehad). En laat het dan los! Je zult zien het werkt als een sneeuwbal op je leven. Je her-ijkt je normen en waarden en leeft een eenvoudiger leven.
Waar het werkelijk om draait is niet het ‘meer vergaren’ om veilig te zijn. Het gaat erom om je veilig te voelen. In jezelf, met jezelf en de mensen waar je van houdt! Spullen zijn inderdaad soms handig, maar bieden je niet de veiligheid en warmte die liefdevolle relaties je bieden, of die tijd en rust je geven (die je niet meer hoeft te spenderen aan het kopen en onderhouden van al die spullen).
Contact met je dierbaren zijn vele malen belangrijker dan jezelf over de kop werken om nog meer handige spullen te kopen! Handiger is jezelf te ontdoen van dat denkbeeld -die consumptiehypnose- en te zien dat we kunnen besluiten om onze eigen keuzes te maken!
We hebben geen 25 pincetten nodig om de winter te overleven. Eén is voldoende!
Op een andere manier naar je bezittingen kijken, helpt je om jezelf nog beter te leren kennen en net als ik ook ‘de horderdelen’ in jezelf te omarmen, en ze uit je onbewuste te halen en in het licht van je bewustzijn te bezien en ze te helpen integreren. Jij bent je er nu bewust van en dat bewustzijn brengt je nog dieper in contact met jezelf!
© 2024 Tessa
