Wanneer je vastloopt in een wederkerend patroon zijn er soms zaken aan de hand die je niet bewust kunt waarnemen. Je wordt beïnvloed door je onderbewustzijn maar ook door bijvoorbeeld energie vanuit je familieveld. Wanneer je wederkerende patronen hebt in je leven is het zinvol om naar de onderstroom te kijken. Daarin vind je onbewuste processen die jouw energie beïnvloeden.
Ron keek me aan en zei. ‘Hoe bedoel je een deel van mij is bang?! Ik ben helemaal niet bang!’
Ik legde hem uit wat maakte dat ik angst bespeurde: ‘Je wilt al jaren je bedrijf uitbreiden. Alleen steeds doe je het niet. We hebben erop gecoacht en gisteren toen ik nadacht over jouw situatie zag ik ineens: ‘Je wilt het wel, maar doet het niet’. Dát is een aanwijzing.’ Voordat ik kon uitpraten onderbrak Ron me en zei: ‘Ja dat ik een zwakke klootzak ben, een scheitert!’
‘Dat is niet wat ik zeg en ook niet wat ik bedoel. Zo over jezelf praten helpt je ook niet verder.’
‘Ja ik weet het, ik mag mijzelf niet afwijzen. ’ Zei hij op een zeurderig toontje terwijl hij met zijn handen praat bewegingen maakte. We hadden het hier al vaker over gehad. Ron was gewend zeer kritisch te zijn op zichzelf en zijn omgeving. Ik zei: ‘Alles mag, alleen als je je beter wilt gaan voelen kun je wellicht jezelf omarmen en accepteren zodat de innerlijke strijd rustiger wordt.’
‘Ik weet niet waarom ik het niet doe. Ik heb het geld, ik heb de fabriek, ik heb de patenten. Maar ik doe het niet. Is het mijn intuïtie? Daar ben jij toch altijd zo vol van! Nou Tess, wat zegt jouw intuïtie dan hierover?! Waarom doe ik het niet? Is het gewoon een fout idee om mijn bedrijf uit te breiden en de beurs op te gaan?!’
‘Je bent bang.’ zei ik nogmaals.
Ron reageerde: ‘Ja omdat het idee ruk is?!”
‘Nee het idee is goed en het zal zeer succesvol zijn, alleen je doet het niet, mist bijna de boot. Omdat je bang bent. Je kunt er niets aan doen. Het is ook geen oordeel van mij hierover. Er is iets onzichtbaars dat je tegenhoudt. En het komt voort uit een andere energie laag. Er is iets wat je weerhoudt en dat zit in je onderbewustzijn. En we moeten alleen nog zichtbaar maken wat dat is!’
‘Als jij het zo zegt klinkt het zo eenvoudig! Maar ik wil het echt. Ik ben er al jaren mee bezig en ik geef mijzelf dagelijks schoppen onder mijn kont en toch zet ik het niet door. Het is gvd nog maar een druk op de knop dan heb ik alles!’
‘Als jij nu dat deel van jou wat het graag wil doen op de bank laat zitten, en samen met je lijf en het deel wat het niet doet op deze stoel gaat zitten’ zei ik terwijl ik wees naar de grote relax fauteuil die naast me stond. ‘Dan gaan we praten met datgene wat niet wil’.
Mopperend stond Ron op ‘Ik snap er geen drol van, maar ik vertrouw je.’ Hij benadrukte het woord ‘vertrouw’ door met zijn wijsvinger voor mijn neus te zwaaien. Hij vloekte wat in een andere taal en ging zitten op de fauteuil. Hij knoopte het knoopje van zijn colbertje weer los terwijl hij ging zitten…
‘Sluit je ogen maar Ron’
‘Moet dat?’ zei hij opstandig.
‘Nee, het is wel fijn, maar het hoeft niet’
‘Ok’ zei Ron en sloot toch zijn ogen.
‘Het deel dat niet wil, dat het bedrijf maar niet groter maakt terwijl het wel kan, eigenlijk zou moeten, voor jouw welzijn en dat van anderen. Dat deel dat hier nu op deze stoel zit. Dat deel voelt weerstand. Het denkt wellicht: Ron op de bank mag dan wel willen uitbreiden maar ik doe helemaal niks. Ik laat die knop lekker voor wat het is. Als hij denkt dat ik me dat op de hals ga halen is hij gek!’
‘Ja gek’ mompelt Ron.
‘Hoe voelt dat?’ vraag ik Ron.
‘Gek’ zegt Ron ‘ Ik krijg het helemaal koud. Ik snap er niks van! Het is bij jou altijd zo godverziekend heet! Hoe kan ik het nu koud hebben in die sauna van jou!’
Ron neemt nooit een blad voor zijn mond. Een van de redenen waarom ik zo van hem hou!
‘Oké Ron dat deel in jou dat niet doet en niet gaat doen heeft het koud. Dat is fijn, het begint te communiceren. Hoe zullen we dit deel noemen?’
‘Het koude deel!’ zegt Ron meteen
‘Het koude deel’ zeg ik hem na.
‘Ja’
‘Oké, koud deel van Ron. Wat maakt dat je niet doet, dat je niet uitbreid en al die miljarden gaat verdienen?!’
‘Ik wil het niet’
‘je wilt het niet?’
‘ik wil geen bloedgeld’
‘Je wilt geen bloed geld?’
‘Nee’
‘Ik wil niet …’ Rons stem veranderde in een fluistertoon ‘slecht zijn.’ En toen krachtiger: ‘Ik ben geen verrader, ik ga niet over lijken!’ Ron begon te snikken…
‘Oh god vreselijke heks wat heb je nu weer met me gedaan!’ blafte zijn gewone stem plots, tussen zijn snikken door.
Ik moest bijna lachen maar hield mezelf in. Ik zei in plaats daarvan: ‘Deze Ron mag even op de bank blijven zitten. We zitten nu bij koude Ron.’
Rons snikken werden dieper. Hij haalde gierend adem en het leek alsof hij aan het hardlopen was.
‘ik… ben niet zo… ik.. doe.. het.. niet. Ik ga nog liever dood.’
Ik humde ‘mmh mhh liever dood.’
‘Oh mijn god ik voel me dood!’
‘Je voelt je dood’
‘Ja mijn familie, oh god mijn familie!’
‘Vertel eens?’
‘Mijn moeders familie kwam uit Joegoslavië, ze zijn opgejaagd, hun huis uit gedreven, mijn tante werd verkracht. Mijn opa en oma beroofd. Het was vreselijk. Alles is van ze afgepakt. Hun geld hun land. Hun kinderen. En mijn vader is een Kroaat. Bij hem voel ik overal de dood. Ik kan voor hun allemaal zorgen. Daar heb ik voor gezorgd. Maar ik wil nooit zo worden als de verraders die mijn familie hebben afgeslacht. Zij gaan over lijken!’
Hoewel ik het verband niet helemaal zag, zag ik dat zijn lichaam bijna in een bevroren verwrongen houding in de stoel zat. Die kou wees mij op zijn connectie met de doden. Ron had mij jaren geleden voor het eerst ge-contact omdat hij steeds als hij wakker werd een mannetje op zijn bed zag zitten. In het geheim reed hij op een dag in zijn Porsche naar mij toe en consulteerde mij daarover. Het mannetje vertrok tijdens onze sessie en hij had er buiten met mij nooit met iemand over gesproken.
Ron was dus lichtelijk paranormaal begaafd. En hier zagen we in deze sessie een duidelijke blokkade. Zijn connectie met zowel de daders als slachtoffers van het verleden van zijn familie. Heen en weer getrokken tussen wel en niet succesvol zijn. Tussen goed en slecht zijn. En een verwrongen beeld van wat geld hierin zou kunnen betekenen.
Ik leidde Ron door zijn verstrikking, helemaal naar buiten. Tot hij vrij was om zijn eigen keuzes te maken.
Na de sessie zat Ron weer op de bank, Ron keek mij aan. ‘Hoe je het doet doe je het, maar jij bent de enige die ik vertrouw. Ik voel me anders. En ik heb het weer zo verschrikkelijk heet! Wil je me laten smelten of zo!’
Ik glimlachte en keek hem aan. Ik zei: ’welkom terug’
‘Het is zeker tijd?!’ zei hij terwijl hij op stond. We hadden bijna twee uur gezeten dus ik knikte.
Hij stapte op. We zeiden gedag en hij liep naar buiten. Ik zag door het raam dat hij zijn auto had ingeruild voor een grotere. Ik ben niet zo van de merken dus ik heb geen idee welk merk dit was. Zijn motor maakte een soort van brullend geluid.
Ineens ging de motor midden op de weg weer uit. En zag ik Ron met grote stappen terug lopen naar mijn praktijk. Had ik al verteld dat hij bijna twee meter is?
De deur vloog open. En hij riep: ‘Hé heks?’
Ik liep terug uit de keuken waar ik net onze bekers in de vaatwasser had gezet. Ik keek hem vragend aan. Hij liep in twee stappen op mij af. Pakte me vast, gaf me een enorme knuffel en kneep me bijna fijn. Mijn benen bungelden een halve meter boven de grond.
Hij voelde de bovenkant van mijn hoofd nat worden van zijn tranen.
Hij zette me zachtjes op de grond en liep zonder wat te zeggen voor de tweede keer weg.
Ik liep hem achterna en riep: ‘ik ga over je schrijven!
Hij zei ‘Je doet maar, je ziet me toch nooit weer!’
Ik zei zachtjes: ‘Ja wel hoor, tot over twee jaar’.
Ik draaide me terug om en liep mijn praktijk weer binnen. Ik voelde me echt intens blij.
Wat een prachtig werk!
© 2024 Tessa
