Onlangs hoorde ik iemand spreken over opstellingen. Van het woord “familie” ging deze persoon ‘over zijn nek’! ‘Voelen en rollenspelen jakkes!’, waren niet aan hem besteed. Zo! Daar zat de methodiek ‘systemisch opstellen’ ineens flink gelabeld in een verdomhoekje! Ik luisterde verbijsterd! Hoe kon iemand systemisch werken nou niet waardevol vinden?? Nou dat kon dus echt, en ogenschijnlijk nog gemakkelijk ook! De ‘gatvers’ en ‘stoms’ vlogen me om de oren terwijl ik de man nog net geen spuugbakje moest aanreiken om zijn gal in op te vangen.
Oei… Daar gingen mijn coachvoelsprietjes natuurlijk van ‘aan’. Snuffelend aan zijn veld “voelde” ik inderdaad van alles. Ik zag en voelde dat de weerstand een diepe pijn afdekte ter bescherming. In deze diepte bevond zich namelijk een ongekende bijna woedende pijn. Ik begreep de weerstand en respecteerde de bescherming van deze man. Toch stond ik nog een beetje “aan”.
Want, familieopstellingen labelen als ‘een rollenspel’, ‘zweverig’, ‘alleen maar voelen’ en ‘familie heeft niks met mijn leven te maken!’ dat zou ik graag toelichten! Ik heb zulke mooie, concrete ervaringen, met het systemisch werken dat ik hem graag deelgenoot had gemaakt van de diepe werking van een opstelling. Ik heb evenwel al lang geleden geleerd dat overtuigen zinloos is en dat alles op de juiste plaats en tijd gebeurt. Ik heb dus niet tegengesputterd. Heb geluisterd en de man in zijn waarde gelaten wat betreft zijn beleving. Wie was ik om ongevraagd te proberen zijn zienswijze te veranderen?
Wel kreeg ik daardoor het inzicht: hij is waarschijnlijk niet alleen! Nog steeds kan ik mijzelf verbazen over mijn eigen kortzichtigheid! Wanneer ik iets ‘zie’ of ergens enthousiast over ben denk ik automatisch dat mijn enthousiasme en visie wordt gedragen door de mensen om mij heen. En opnieuw wordt ik daarin teruggefloten. Niet iedereen kan zien wat ik zie of ervaart wat ik ervaar.
Alhoewel!
Een van de eerste keren dat ik deelnam aan een familieopstelling voelde ik mij thuiskomen. Het was alsof er op de een of andere magische wijze ‘allemaal Tessa’s’ in het veld stonden die allemaal op onverklaarbare wijze voelden (ja daar heb je dat besmette woord ?) wat de persoon die zij representeerden ervoer!
Dus de representanten namen de gevoelens en gedachten van de persoon die zij representeerden waar. Zo voelde één representant zich enorm boos worden, een andere voelde zich als een super enthousiaste energieke stuitenbal en weer een ander zakte door zijn been en bleek iemand te representeren die eenzijdig verlamd was.
Bijzonder he! En het leuke was dat deze personen totaal niet zweverig, niet spiritueel en zelfs uitzonderlijk nuchter waren! Het waren ondernemers, zakenlieden die ‘meededen omdat ze een collega-ondernemer hadden toegezegd een keer mee te doen’. Oei, ineens waren ze in een veld en kwamen ze in beweging alsof ze iemand anders waren. Ze speelden geen rollenspel! Het gebeurde werkelijk. Ze ervoeren de emoties en gewaarwordingen als zijnde echt! Emoties brachten echte tranen, en werkelijke (tijdelijke!) lichamelijke effecten teweeg!
Ik was natuurlijk verkocht! Eindelijk een manier om mensen te laten ervaren wat ik mijn hele leven al ervaar!
Dus in het systemische veld voel ik mij thuis, niet alleen omdat ik daar al mijn hele leven in rondzwem, maar ook omdat er andere mensen in kunnen rondzwemmen, die tijdelijk iets kunnen ervaren van een ander! Alsof we eindelijk echt een grote familie zijn! Joepieee!
Dus iedereen kan het, zonder dat je enige mate spiritueel of zweverig bent! En voelen, dat gaat vanzelf ook daar hoef je geen hogere graad in te hebben!
Dan nog één heikel puntje: familie.
Tja, daarvan kan ik alleen maar zeggen, je wordt geboren in een systeem. Dat is je familiesysteem. Wat voor levenservaringen je vervolgens meemaakt, hoe erg of hoe fijn het ook is. Jouw familie is jouw familie. Dat is wat het is. Ook als ze je hebben beschadigd of pijn gedaan. Erkennen wat er is kan je helpen om op je eigen plek te staan. Erkennen betekent niet; goedkeuren wat er is. Het betekent slechts waarnemen en erkennen dat het zo is gelopen en dat jouw pijn daar zit waar die zit.
Wanneer je eenmaal op je plek staat, kan de energie van jouw familie jou bereiken. Net als water stroomt energie van boven naar beneden en wil niets liever dan jou voorzien van de benodigde levensenergie. Wanneer je om wat voor reden dan ook je ouders verwijten maakt, ze verafschuwd, afwijst, ze begrijpt – excuses voor ze bedenkt waarom ze jou niet konden geven wat je nodig had, of ze zelfs ‘vergeeft’! Dan sta je niet op je plek.
Maar vergeven is toch juist goed zou je zeggen? Nou systemisch betekent dat, dat je je boven je ouders verheft en dat is energie-technisch voor jou niet de juiste plek om te staan. Dan komt jouw levensenergie niet volledig bij jou terecht. Energie stroomt namelijk – net als water- niet naar boven…
Die eigen plek is dus erg belangrijk en een opstelling kan je inzicht geven in waar je staat en hoe je je gedraagt. Of beter gezegd hoe je hebt geleerd je te gedragen. Want net als ieder kind ben je volkomen onschuldig en doe je de dingen die je doet uit liefde. Zelfs als je kwaad bent of zelfs wanneer je je familie ‘uitkotst’.
Ai, en alsof dat nog niet genoeg is bemoeit de wetenschap zich er ook mee! Niet alleen door de kwantumfysica, het benoemen van velden van bewustzijn en het nulpuntsveld! Maar ook door de epi genetica. Wat uitwijst dat niet alleen systemische gekken (lees; coaches?) of vakidioten zoals mij, inzien dat je voorouders invloed hebben op je gezondheid. Wetenschappers hebben aangetoond dat dat wat je voorouders hebben ervaren jouw cortisolwaardes kunnen veranderen. Ook kun je gedragingen ‘overerven’! Gaaf toch!
(Wil je hier meer over weten! Hou dan mijn blogs in de gaten!)
Kortom labelen mag, alleen soms is het perspectief (systemisch) gekleurd en kun je niet helder zien!
Zoals een van de vraagstellers vandaag zei: ‘ik dacht dat ik zo zorgvuldig had opgelet toen ik mijn ex partner uitkoos. Ik dacht echt dat het een aardige man was!’ Deze man was niet alleen ‘niet aardig’, hij was het tegenovergestelde! En laat zij nou in precies zo’n relatie zijn beland als haar moeder en oma voor haar! Datgene wat genezing zoekt, zoekt genezing door herhaling! Pas wanneer je inzicht krijgt in jouw patronen vallen de schellen van je ogen en kun je helder zien. Tot die tijd draag je oogkleppen en is datgene wat je denkt te zien gekleurd en ingevuld door jouw persoonlijke levenservaringen en die van je voorouders…
Oh en wil jij ook ‘helder zien?’ Doe dan mee met een opstellingendag! Reserveer direct een plek!
© 2024 Tessa
