Ooit sprak ik een zwaar beschadigde vrouw, Maria. Door een vreselijke jeugd had zij ontzettend veel trauma’s en was zij met vele symptomen mijn praktijk binnengekomen. Na een aantal sessies EMDR begon er wat op te klaren. En er ontstond ruimte om het gezonde deel van Sanne te laten groeien.
Tijdens een van onze sessies vertelde Maria dat zij als 12 jarige op een dag suïcidaal naar het strand was gegaan… Na de zoveelste intens pijnlijke ervaring kon zij het niet meer verdragen. Er was niemand op wie ze kon vertrouwen. Niemand.
Ze nam plaats op het strand en keek om zich heen terwijl ze overdacht hoe en waar ze een einde aan haar leven zou maken…
Haar oog viel op een gezin. Een man en een vrouw met twee kleine kinderen. De kinderen en de volwassenen speelden wat. De kinderen kregen wat te drinken en het was een alledaags ontspannen beeld.
Maria zei ‘ik keek naar dat beeld en een gevoel van hoop overviel me. Het gevoel dat het anders kon. Dat de wereld niet compleet ‘gek’ was. Dat dit wellicht ‘normaal’. Was en mijn leven abnormaal. Dat beeld heeft me zonder dat ik deze mensen ooit persoonlijk heb gesproken door enorm moeilijke tijden heen getrokken. Steeds als ik wanhopig was zag ik dit beeld voor me. En dan wist ik ‘het kan anders, er is een ander normaal’.
Zo zie je dat je door gewoonweg te zijn. Op het strand, in de supermarkt, waar dan ook. Je ongemerkt een ander kan helpen. Simpelweg door jezelf te zijn!
© 2024 Tessa
