Wat wil je ziel nu eigenlijk??!!

Opdracht van je ziel

Al van kleins af aan heb ik een fascinatie voor de ‘zin’ van het leven. Toen ik vier jaar oud was zei ik al tegen mijn moeder. ‘Waarom leven we wanneer we toch steeds weer dood gaan?’… Ik vond school eigenlijk ook vervelend omdat ik ‘alles opnieuw’ moest leren!

Als volwassene heb ik iets meer beeld bij ‘de zin’ van het leven. Alleen -zoals mensen die mij volgen misschien al weten- maak ik onderscheid, tussen mijn hogere zelf en mijn ‘kippenzelf’.

Met mijn aardse kippenbrein ben ik soms boos op ‘boven’. En begrijp ik er geen snars van. Er worden kinderen geboren met ziektes, er komen kinderen terecht in gezinnen waar ze worden mishandelt en misbruikt, mensen sterven aan de meest afschuwelijke omstandigheden en dan zou er ‘zin’ zijn in al dit lijden?! En ook zou je ziel er veel van leren…

Het concept is bijna morbide; Door pijn groeit je ziel, verdiept het zich…!?

Wie dat ooit verzonnen heeft!?

Wanneer ik mij afstem op boven hoor en zie ik andere dingen, dan is mijn bewustzijn verruimd en snap ik meer van de ziel, van karma en van ons leven. Toch ben ik ervan overtuigd dat wat we weten over ons leven versluierd is. Sommige mensen kunnen een klein beetje door de sluier heen kijken, maar ook zij nemen nog steeds waar door hun eigen filters.

En op die manier bestaan er allerlei visies op dezelfde werkelijkheid. Ze hebben veel gemeenschappelijks en ook enkele verschillen. De verschillen worden veroorzaakt door interpretatie en dus ook door de filters waardoor mensen kijken.

Wanneer ik mijn bewustzijn open vertelt mijn hogere bewustzijn mij dat het leven een leerproces is voor de ziel die in zijn oneindige creatiedrang zoveel mogelijk levenservaringen wil opdoen om van te groeien. Door in de meest uiteenlopende omstandigheden toch weer uit te kunnen komen tot de essentie van de ziel: liefde. De uitdaging is steeds: ‘kan ik (in) liefde zijn in deze (extreme) omstandigheid?’

Kan je de balans tussen zelfzorg en zorg voor de ander inbrengen? Kun je gevend zijn zonder jezelf te verliezen. Wat je ook meemaakt, liefde voor jezelf en liefde voor anderen -die in feite ook weer deel zijn van de grote energiebron (waar jij ook van deel uit maakt!)- is een van de ‘zinnen’ van het leven!

Wanneer ik na het waarnemen van deze informatie, weer in mijn aardse kippenbrein neerdwarrel voel ik me toch weer een beetje als een mokkend kind.

Mijn kippenbrein vind het soms gewoonweg stom dat mensen zo moeten lijden!

Zo had ik laatst Alexandra in mijn praktijk. Zij had het zwaar was ongelooflijk moe en ellendig en voelde zich heel erg ziek. Alleen niemand kon iets vinden en ze was ten einde raad naar mij toe gegaan.

Ik kreeg iets door wat ik niet met haar kon delen. Er werd mij ook verteld dat ‘niemand haar kon helpen’ dit ‘omdat zij zelf niet geloofde dat zij geholpen kon worden’.

Ik voelde dat dit waar was. Maar vond het stom. Ik wilde Alexandra zo graag helpen. En discussieerde met boven: ‘ze wil geholpen worden, ze is hier, ze wil het echt!’ Het antwoord wat kwam, ontving ik briesend, het stoom kwam nog net niet uit mijn oren! ‘Ze wil het maar gelooft niet dat er een oplossing kan komen en er is een verschil tussen dat wat de bewuste geest wil, en dat wat de onbewuste geest gelooft’.

Het werkelijke onderliggende ‘geloof’, de onderliggende overtuiging creëert. Ze blokkeerde haar eigen genezing. Dus wanneer je die kern aan kunt pakken is er hoop. En het onderliggende geloof bij Alexandra zat vast. Ik wilde haar niet kwetsen, alleen om haar te kunnen helpen moest ik haar eigenlijk kwetsen. Ik zou haar ogen moeten openen.

Ik geloof oprecht dat onze geest een zelf genezend vermogen in zich heeft dat soms door een ander uitgenodigd kan worden om te helen. Om dit te bewerkstelligen zijn er allerlei methoden. Reguliere methoden zoals EMDR, lichaamsgericht werken, geneeskunde en psychotherapie.  Of door middel van alternatieve methoden zoals familieopstellingen, hypnose, trance, ademwerk, acupunctuur, Quantum Touch, magnetiseren, handoplegging, psychometrie etc.

Het zijn manieren om je onderbewustzijn uit te nodigen om zich open te stellen voor de mogelijkheid van genezing, en wanneer het in elkaar klikt dan kan de ziel zijn werk doen en je genezen. Niet altijd helaas! Er zijn immers ook wegen die leiden tot ziekte als leerproces op zich en er bestaat ook zoiets als beïnvloeding door omstandigheden.

Het is in feite niet de arts die de wond geneest, hij is een helper die voorwaarden schept om jouw genezing te faciliteren.

In geval van een snede is dat duidelijk. De arts hecht de wond. Alleen het lichaam zorgt ervoor dat de wond daadwerkelijk dicht groeit. Dat doet de arts niet. Zo is het ook met technieken als EMDR. Deze helpt de geest om trauma’s te verwerken, het biedt een pad waarlangs de geest zichzelf kan genezen.

Zo zijn alle zorg- en hulpverleners ‘gidsen’ die een route geven waarlangs personen zichzelf kunnen genezen.

Het zelfgenezende vermogen is in onze tijd nogal moeilijk om aan te spreken omdat we nogal vast zitten in onze overtuigingen. Zo was kanker vele jaren geleden een ‘doodsvonnis’. Tegenwoordig zijn er zowel regulier als alternatief vele werkzame methoden voor mensen om te genezen of om hun (resterende) leven meer kwaliteit te geven. De mogelijkheden bestaan! In sommige gevallen is er geen fysieke genezing maar kan de overgang naar het leven na de dood wel bewuster en daarmee met geen of minder lijden worden gemaakt.

Als we eenmaal iets geloven is het lastig om ervan af te stappen. Dat heb ik ervaren toen ik uit de kast kwam als paragnost/medium. Mensen die open stonden voor een alternatieve realiteit hadden geen moeite met mijn manier van zijn. Mensen die er niet in geloofden, en niet wilden geloven sloten hun energieveld en daardoor werd het ook lastiger om in hun veld bewijzen te vergaren om hen te tonen dat helderziendheid echt bestaat.  Sommige mensen kregen hun ‘bewijs’ en deden het desondanks dat ze bewijs in handen hadden het geheel af als ‘toeval’. Wanneer mensen zich sluiten kun je hen niet overhalen. Het is een innerlijk proces waarin ze zelf besluiten hun bewustzijn te openen. Daarom is overtuigen per definitie zinloos.

Zo sprak ik laatst Gerrit, een directeur van een groot bedrijf, welke kampt met een angststoornis. Hij gaf was beschaamd aan: ‘Voordat ik het zelf kreeg vond ik het allemaal zo’n onzin! Ik stuurde mensen snel weer aan het werk. Het waren allemaal aanstellers! En toen ik hierin belandde, eigenlijk mijzelf over de kop werkte, ging er een andere wereld voor me open en besefte ik hoe gevoelloos ik had gereageerd. Ik schaam me eigenlijk voor mijn gedrag in het verleden. Ik wist niet hoe werkelijk die angst gevoelens konden zijn!’

Zoals Gerrit zijn veel mensen die pas bewust worden van feiten wanneer ze zelf zaken ervaren. Dat is ook zo bij het ervaren van andere realiteiten zoals paranormale waarnemingen, andere sferen en entiteiten.

Soms wordt je gedwongen het te ervaren en dan ontstaat bewustzijn. Andere mensen worden in dit leven niet bewust en zullen dat in een ander leven worden.