Een relatie doet soms pijn. Je schuurt tegen elkaars kwetsbaarheden, begrijpt elkaar niet altijd en soms is je partner, maar ook een vriendschappelijke vriend of vriendin gewoon niet ideaal.
Je wordt niet begrepen. Je wens of behoefte wordt niet vervuld. Iemand schreeuwt, wijst je af of is vermoeider dan je zou wensen. Werkt te veel of te weinig. Begrijpt je niet. Wat het ook is. Relaties schuren en doen soms pijn.
Dat wil niet zeggen dat het foute boel is. Bij veel mensen leeft ten onrechte het beeld dat een goede relatie geen pijn** doet. Ik ben het daarmee oneens. Een goede relatie kenmerkt zich door het feit dat je kunt omgaan met jouw eigen pijn, kunt communiceren over wat er gebeurt en eventuele oplossingen. Plus, daar waar geen oplossingen zijn, je het kunt zien als een minpunt in je relatie. Het is niet de héle relatie. Daarnaast heb je samen met een beetje geluk, een gezonde relatiebankrekening waardoor je soms iets verkeerd kan doen maar er toch nog voldoende incasseringsvermogen en krediet over blijft om ‘het goed te maken’!
Zo wil Jim vaker weg dan Ellen. Ze hebben er veel over gepraat maar komen er niet uit. Ze vinden er van alles van en hebben besloten te accepteren dat dit meningsverschil onoplosbaar is.
Iedere relatie kent dergelijke onoplosbare meningsverschillen. De een wil meer en de ander minder intimiteit. De een houdt van praten de ander niet. Vakanties, geldkwesties, invulling van vrije tijd, huismus vs feestbeest, verdeling samen / alleen zijn. Het zijn allemaal onderwerpen waar mensen kunnen botsen. Kwetsingen, je in de steek gelaten voelen, een partner die veel van huis is, opvoedverschillen t.a.v. de kinderen.
Je hoeft niet uit elkaar als het een periode tegenzit of wanneer je partner toch niet zo ideaal blijkt te zijn.
Ook vriendschappen zijn niet altijd ideaal. Vriendinnen of vrienden doen niet altijd wat je verwacht. Lijken soms ongeïnteresseerd. Zijn niet bereikbaar als je ze nodig hebt etc.
Wanneer je vriendin je verjaardag vergeet of je niet als eerste verteld dat ze zwanger is. Betekent het niet dat ze niet om je geeft!
Zowel een partner relatie als een vriendschap hoeft niet altijd aan te sluiten om toch ervoor te kiezen.
Het mooiste aan een (gezond geh)echte relatie is namelijk dat je elkaar de veiligheid biedt: Ik ben er voor je. Ik ga niet bij je weg als je onverhoopt menselijk en imperfect blijkt te zijn. Ik ga niet weg als je niet in al mijn behoeften voorziet. Ik kan omgaan met mijn eigen pijn en teleurstellingen en genieten van wat er wel is
Wanneer je in staat bent elkaar de veiligheid te bieden van samenzijn. Van acceptatie en van de belofte dat je voor elkaar zult knokken in goede en slechte tijden dan zorgt deze veiligheid voor een diepere verbinding.
Wanneer je bij tegenslagen of afwijzing denkt: ‘Ik weet niet of ik wel blijf. Of we de relatie misschien moeten beëindigen’. Leg je steeds een tijdbom onder een relatie waardoor deze onveilig wordt. En niemand floreert in een oorlog of onder dergelijke druk.
Wanneer iemand niet doet wat je wilt, je teleurstelt of je onbedoeld pijn doet hoeft dat dus niet het einde van een relatie te betekenen. Praat erover en zie de waarde van de relatie. Relativeer en zet door zodat er een diepere verbinding kan ontstaan.
Er zijn altijd stenen op de weg. En een paar stenen kan een relatie aan. Als de weg volkomen geblokkeerd wordt door onoverbrugbare verschillen dan is er tijd om te overwegen of het zinvol is de relatie voort te zetten… Maar zolang er kiezels liggen die je kunt verplaatsen of een aantal keien en de weg ondanks dat doorgankelijk is… Kun je ervoor kiezen om de gezamenlijke reis voort te zetten!
**Vanzelfsprekend bedoel ik in deze blog niet dat je enige vorm van verbaal of fysiek geweld, mishandeling of vernedering moet verdragen. Wanneer dit het geval breng jezelf dan in veiligheid en evalueer met een onafhankelijke derde wat verstandig is om te doen en onder welke voorwaarden je al dan niet de relatie besluit voort te zetten.
© 2024 Tessa
