Al bij veel mensen heb ik mogen zien dat ‘onverklaarbaar’ regelmatig wees op ongeloof. Wanneer mensen iets niet kunnen geloven kunnen ze het ook niet zien! Zo kunnen artsen soms oorzaak en gevolg niet zien en zeggen ze tegen de patiënt; ‘dat kan niet!’. Terwijl de praktijk uitwijst dat het wel kan. Zo reageert Psoriasis bijvoorbeeld wel degelijk -door te verergeren- in reactie op stress, alcohol en suikers. Zo kan het eten van gluten veel fysieke en mentale klachten veroorzaken zoals buikpijn, darm- en maagontstekingen, angsten en depressie. Zo zie ik dat ook artsen dus regelmatig niet kunnen waarnemen wat ze niet geloven. Ik neem het hen niet kwalijk. We hebben dit probleem allemaal!
Wat we niet geloven zien we niet! Zo zijn nog steeds veel mensen zich niet bewust van het feit dat we in meerdere dimensies bestaan, dat we allemaal een energieveld ofwel aura hebben en dat er momenteel een strijd gaande is op de wereld. Ons ongeloof – de mijne incluis- speelt ons parten om te zien wat werkelijk is.
Zo kan een moeder soms niet zien dat onder haar ogen haar kind misbruikt wordt. Ze kan het domweg niet geloven, wil het niet geloven.
Zo kunnen wij niet geloven dat onze media momenteel gecensureerd wordt. We kunnen het niet geloven en we willen het niet geloven. Zo kunnen we niet zien dat het huidige CO2 vraagstuk en de problemen hieromheen gecreëerd zijn met een ander doel. We kunnen het niet geloven en we willen het niet geloven.
Zo kunnen we niet geloven dat er in onze voeding toevoegingen zitten die onveilig of giftig zijn, ook dat kunnen en willen we niet geloven.
Ons ongeloof werkt als een mechanisme. We kunnen ons veilig wanen door dit mechanisme.
Toch zijn er mensen die ondanks dat ze iets niet geloven, onderzoek doen en deden. En zij zijn achter feiten gekomen.
Zo zijn er gelukkig ook: Moeders die hun kinderen zien en serieus nemen. Boeren die inzien dat de CO2 quota onhaalbaar onrealistisch en onnodig zijn. Artsen die onverklaarbare klachten toch onderzoeken tot zij een oorzaak hebben gevonden. Mensen die inzien dat het nieuws niet meer onpartijdig is maar gecensureerd wordt. Mensen die allergisch worden door hetgeen ze eten en hun lichaam serieuzer gaan nemen en gezonder gaan voeden. Mooie ontwikkelingen dus!
Het wordt tijd dat we ons ongeloof in de ogen kijken en het zien voor wat het is. Een schaduwzijde die ervoor zorgt dat we ons veilig wanen. Een beschermingsmechanisme van ontkenning waardoor we niet zelf hoeven te denken en door kunnen gaan met consumeren. Wanneer we ons eigen ongeloof en haar functie in de ogen kijken en zichtbaar maken ontstaat weer een keuze. Willen we zien? Of willen we meelopen? Willen we denken voor onszelf? Of volgzaam zijn als slaven.
Wanneer we ons ongeloof volgen worden we slachtoffer van onszelf en van anderen. Hetgeen sneuvelt is onze keuzevrijheid, onze gezondheid en ons bewustzijn.
© 2024 Tessa
