Voelen

Voor mij is voelen net zoals ademhalen. Het is er continu, van minuut tot minuut is het voelen er. Ik adem en leef in gevoel als een vis in het water. Ik spartel er soms ook in, en hap dan naar lucht, maar meestal is het heerlijk en vertelt het me alles wat ik wil weten!

Net zo vanzelfsprekend als ademhalen, interpreteer ik de gevoelens die ik heb. Emoties zijn hierin als kleine richtingaanwijzers. Wat voel ik? Wat zegt het? Wat zegt het over de situatie? Wat zijn mijn behoeften? Wat zijn de behoeften van de ander? Welk gedrag kies ik of (achteraf) welk gedrag heb ik onbewust gekozen?

Ik heb geleerd mijn emoties serieus te nemen, zonder er altijd naar te handelen.

Zo kwamen mijn zoons onlangs thuis van een bezoek aan hun vader. En hun vader had iets lelijks over mij gezegd. Ik reageerde rustig/nauwelijks (‘oh zei hij dat, aha’) t.a.v. de opmerking, echter iets in mij werd geraakt. Even later was ik in mijn eentje een muur aan het verven en voelde in mijn buik de opmerking ‘zitten’. Het verbaasde mij dat de opmerking mij had geraakt, ik heb immers niet meer iets met deze man en heb de relatie al meer dan 13 jaar geleden achter mij gelaten.

Ik ging op ontdekkingsreis, onderzocht de inhoud van de opmerking en mijn gevoel van geraaktheid welke bestond uit een beetje verdriet, en ook een tikje irritatie. Deze emoties vertelden mij iets. De opmerking zelf ging over mijn grens en ook raakte het iets van mijn onzekerheid. Ik realiseerde mij dat mijn onzekere zelf geraakt werd. Precies het punt waarop ik mijzelf nog afwees werd ik nu indirect door mijn ex ook afgewezen. Het was niet hij die mij raakte, maar hij die me mijn eigen onzekerheid en mijn afwijzing van mijzelf liet zien! Wat een geschenk!

Terwijl ik aan het verven was, luisterde ik naar mijn gevoel. Ik zette de kwast wat harder op de muur dan nodig en uitte mijn gevoel door stevig door te kwasten. Daarnaast kon ik mijzelf troosten en mijn onzekerheid erkennen ZONDER dat het weg moest. Ik accepteerde de onzekerheid als een deel van mij. Onderwijl deden mijn handen als vanzelf het werk en negeerde ik de verfdruppels die op mij neerregenden vanwege mijn felle ‘gekwast’. ‘Klots!’ deed de kwast en ‘klots!’. 

Ik bekeek ook oprecht mijn irritatie ten opzichte van de vader van mijn kinderen. Deze irritatie gaf een grens aan. Ik vind het vervelend dat hij zoiets heeft gezegd, het lijkt erop dat hij boos op me is. Ik realiseerde mij ook dat het zijn boosheid is en zijn eventuele onmacht en mijn irritatie hierover. Wellicht heeft hij meer van me gehouden dan dat hij zich bewust is, dat hij na al die jaren nog steeds zulke opmerkingen plaatst. Voor mijn kinderen vind ik het, het meest verdrietig. Wat kunnen zij met deze opmerkingen? Wat hebben zij aan de boosheid van hun vader? Voor mijn gevoel verbergt de boosheid van hun vader die nu op de voorgrond treed juist de positieve eigenschappen die hun vader ook wel degelijk heeft! Daarin zat mijn irritatie. Ik zou het liefst mijn kinderen beschermen tegen dit soort dingen. Ik realiseer me dat ik dat niet kan en ook niet hoeft. Ik heb hier geen invloed op. Bovendien is de omgang met hun vader uiteindelijk niet mijn zaak en kan ik hen niet tegen alles in het leven beschermen. 

Ik realiseer me ook dat hij door zijn komst in mijn leven mij drie prachtige jongens heeft gegeven, plus een heleboel wijze lessen. Waarvan meerdere daarvan vandaag, ik zie in dat ik op sommige zaken geen invloed heb. Daarnaast kwam ik dankzij hem weer een stukje dichter bij mijzelf, heb ik mijzelf kunnen liefhebben en realiseerde ik mij opnieuw dat zijn handelen wellicht voortkomt uit zijn liefde en pijn. En daarmee was ik in staat empathie te tonen zonder goed te keuren wat hij deed en heeft gedaan… Mijn irritatie verdween nadat ik het had erkend.

Mooi hoe alle mensen -zelfs degenen die je liever niet in je leven hebt- in je leven je stapjes verder brengen!

Gevoelens en emoties zijn op bovenstaande manier in staat je veel te leren, wanneer je ze als boodschappers beschouwd. Boodschappers die je helpen en je verder brengen! In mijn werk zegt alles wat ik ten aanzien van mijn cliënten voel, zie en ervaar mij iets over hen. En ook in mijn persoonlijke leven kan ik veel van mijn emoties en gevoelens leren!

En nog iets anders;  mijn muur is me daar toch prachtig geworden!!!