Vrijheid!

Vandaag ben ik vrij! Wat ga ik doen? Boodschappen doen, winkelen, lezen, schrijven? De dag is helemaal van mij, ik voel mijn goede gemoed met brullende golven aanzwellen! Dit is geluk! Ik hoef niks en mag alles.

Ik kijk om me heen, hoe fijn zou het zijn wanneer de afwas helemaal weg is en de keuken helemaal strak is… Ik begin er direct aan.

Op de grond zie en voel ik allemaal dingetjes, hadden we dit weekend wel gestofzuigd? Ik besluit dat ook nog even te doen.

Toen beneden alles af was, gestofzuigd en wel, bedacht ik mij ineens dat er ook boven allemaal zand lag… Mijn voetballende jongens waren net strooiwagens, dus toog ik ook met de stofzuiger naar boven… ook daar nog even de stofzuiger doorheen halen.

Beneden nam ik vervolgens de tafels af. Oh, en in de praktijk, daar lag ook nog van alles.

Ik kijk door de ramen en de kippen kijken me nieuwsgierig aan. Oh ja, jullie krijgen nog eten. Ik toog naar buiten, duw de kippen voor mijn voeten weg en geef eerst Nijntje het konijn eten.

Ik kijk naar het kippenhok. Oh ja die moest nog schoon. Even later sleep ik de groenbak achter me aan, en gewapend met veger en blik loop ik het kippenhok binnen. Opgedroogd stront vliegt om me heen. De kippen maken goedkeurende geluidjes. Alsof ze willen zeggen: ‘Vies he?!’

‘Ja, vies,’ zucht ik halfkruipend, halfbukkend in het net iets te lage kippenhok. Erg vies.

Zo… kippenhok ook verschoond. Helaas was ik vergeten dat ik mijn goede goed aanhad, toch ook maar weer even omkleden, kippenpoep-snippers op mijn broek draag ik liever niet de gehele dag!

Ineens hoor ik luide stappen achter me… mijn zoon, die zojuist naar zijn school vertrokken was, komt hard aangerend. Zijn gehijg lijkt op dat van een half overleden paard. ‘Wat is er?’, vraag ik hem…

‘Re-hijg-ken-hijg-mach-hijg-i-hijg-ne..’ (rekenmachine?) en hijgend rent hij langs me heen. Even later hoor ik bonkende stappen op de trap die ik zelfs buiten hoor… Oei wat sneu voor mijn oudste zoon die juist vandaag had kunnen uitslapen.

Mijn zoon rent weer langs me heen naar zijn fiets. In een flits was ook ik naar binnen gerend en pakte voor de zekerheid zijn puffer. Terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd veegde, stopte ik snel de puffer in zijn rugzak. Je wist maar nooit.

Vol trots over mijn lumineuze moederlijke puffer-idee keek ik naar mijn zoons rug, hij zat alweer stampend op de fiets en had nog maar en paar minuten om op school te komen. Arm schaap, en hij kan niet zo goed tegen stress in de ochtend!

Zo, kippen gedaan, Nijntje vrolijk huppelend in de wei, aardappelen voor vanavond geschild, huis gestofzuigd, was lag al in de wasmand, gevouwen en wel. Nu was ik dan echt vrij!

Wat nu?

Ik besefte mij ineens dat ik niet echt iets hoefde te doen! Ik mocht ook gewoon even genieten van de rust en de zaligheid van het niks doen. Niks doen is immers de balsem van mijn ziel! Niks doen, is hetgeen mijn stresshormonen in mijn lichaam tot rust zou manen. Het is hetgeen mijn alom aanwezige adrenaline peil zou doen afzwakken… Nietsdoen is een noodzaak zo had ik al eerder geleerd in mijn leven. Rust is nodig voor je lichaam, je ziel en alle levensprocessen. Vanuit rust valt alles op zijn plaats.

Wat maakte dan dat mijn geest zo rusteloos voelde nu er een dagje nietsdoen was aangebroken?

Misschien was dat het wel vandaag?! Een dagje niks doen is goed voor mijn spieren die tot rust zouden komen, mijn stresshormonen zouden afnemen, mijn serotonine zou meer worden aangemaakt en opgenomen, mijn uitgeputte bijnieren zouden me dankbaar zijn, mijn hippocampus zou misschien een poging doen om weer iets op te zwellen in plaats van in te krimpen door de overdaad van actie en stress in mijn leven en mijn darmen zouden eindelijk eens op gezette tijden voeding binnenkrijgen…

Hmmm, dat niks doen was zo gek nog niet…

Rust is voor topsporters noodzaak, voor zieken voorschrift voor herstel, voor katten meer regel dan uitzondering, voor chauffeurs en piloten wettelijk voorgeschreven. Waarom zou ik dan geen rust kunnen nemen?

Als moeder van vier- en stiefmoeder van twee jongens, werkende ondernemer in twee bedrijven, partner, zus, vriendin, huishoudster, kokkin, coach, schrijfster en kippenhoudster ineen is rust een soort van exclusief verschijnsel. Voelt bijna als spijbelen, maar dan erger. Rust… wat is dat? Zuchtend neem ik plaats achter mijn computer. Wauw wat een hoop mails… die ook maar even doen…

Zoals je hierboven kunt lezen is Rust nemen niet altijd gemakkelijk en grote kans dat jij het nog drukker hebt dan ik!

Om toch de noodzakelijke stappen te zetten voor een gezonde portie kalmte en rust gebruik ik zelf vaak de volgende tips!

1. Vraag jezelf af: Moet ik dit doen? Is het nu noodzakelijk? Zijn er zaken waar ik beter mijn tijd aan kan besteden? Als ik nog maar een jaar te leven had zou ik dan ook doen wat ik nu doe?
2. Blokkeer tijdsblokken in je agenda, zodat je ‘uitloop’ tijd hebt en tijd om zaken af te handelen. een beetje ruimte in je agenda zorgt ervoor dat je meer rust ervaart gedurende de dag!
3. Leg de lat LAGER: Kijk welke werkzaamheden je móet doen, Stel prioriteiten en probeer HAALBAAR te plannen! Vaak plannen we onze dagen te vol en verwachten we te veel van onszelf. We hebben GEEN tijd tekort!! We PLANNEN ONZE DAGEN TE VOL. Kortom onze lat ligt te hoog. Kun jij je lat verlagen, Zodat je ‘koffie-leuter’ tijd hebt?! Heel effectief! Je wordt er relaxter en creatiever door, Bovendien brengt het wat humor terug in je dag! Iets wat broodnodig is voor een lang en gelukkig leven!
4. Plan bewust vrije dagen in.
5. Neem gedurende de dag meerdere malen even pauze
6. Wandel in minimaal een  van je pauzes
7. Mediteer minimaal 10 minuten per dan op een vast tijdstip!

Wanneer je bovenstaande tips toepast breng je kalmte en rust in je leven! Probeer het maar!