Op sommige dagen is mijn hoofd een flipperkast met een tikkeltje ADHD. Het is best grappig want deze flipperkast heeft niet één maar wel tien balletjes die allemaal met grote snelheid overal op- en tegenaan botsen.
Mijn gedachten volgen ieder balletje als een hond die een vlinder achterna zit. Of zijn eigen staart. Maar net welk beeld je voor de geest kunt halen!
Ik kan dan een meditatie starten en beginnen met rustig zitten en mij focussen op mijn ademhaling. Vervolgens denk ik aan de afspraak die ik nog moet maken met een cliënt, ik denk aan de vakantie van een vriendin, de bloedwaardes van een andere vriendin, ik moet lachen om een grappig beeld, hoor iemand in de ruimte naast mij zeggen dat hij een broodje met kaas wil en ik hoor mijn gedachten het woordje ‘kaas’ herhalen. Waardoor ik na mijn meditatie in de gang loop en met iedere stap als een soort mantra ‘kaas kaas kaas’…in gedachten herhaal. Net zolang als dat ik mij afvraag waarom ik in hemelsnaam bij iedere stap ‘kaas’ denk.!
De gedachten die ik heb, worden random geproduceerd. Zomaar vanzelf. Het is net als een orgaan. Een alvleesklier die zonder dat ik me er mee bemoei insuline en andere stofjes aanmaakt!
Ik kan ernaar kijken. Maar het zijn gedachten. De emoties die ik ervaar vertellen me of het gedachten zijn die me helpen of dat het gedachten zijn die me niet helpen. Emoties zijn signalen die ik op kan pikken om mijn gedachten te kunnen sturen. Wordt ik bang van een gedachte dan kan ik onderzoeken of die gedachte waar is en indien mogelijk mijn gedachte aanpassen.
Door mijn gedachten te volgen kan ik mijn bewustzijn verliezen. Niet letterlijk door flauw te vallen, maar doordat ik zo opga in die gedachte dat mijn lichaam en geest letterlijk ‘meegaan’ en ‘meevoelen’ alsof ik daadwerkelijk in die denkbeeldige situatie zit!
Ik kan een gedachte dus beleven. Bedenken wat ik ga zeggen bijvoorbeeld: ‘als hij dat zegt of vind of doet.’ Of ‘wat ik moet doen als er dit of dat gebeurt’… dan verdwijn ik in een soort gedachtegang, een ‘rabbit hole’ zo te zeggen!. Dieper en dieper ga ik dan in die denkwereld mee. Wanneer je je aandacht bewust op je ademhaling richt zul je merken dat je gedachten al snel beginnen af te leiden en voor je het weet ben je dus ‘in gedachten’ en ben je je ademhaling ‘vergeten’. Je bent je er ‘niet meer bewust van’!
Wanneer je je bewust bent van de gedachte en je KIEST om je aandacht er niet in mee te laten gaan…Dan ben je bewust bij datgene waar je BEWUST je aandacht op richt. Zoals bijvoorbeeld weer die ademhaling! De gedachten blijven geproduceerd worden door je brein, net zoals de organen in je lichaam gewoon hun werk blijven doen.
Alleen je hoeft het niet meer te volgen. Je volgt ook niet met je bewustzijn de gang die je ontlasting door je darmen maakt toch?Tenzij je buikgriep hebt en door de pijn de samentrekkingen van je darmen te goed kan voelen!
Ik zie de gedachten als een bal in de flipperkast en focus me weer terug op mijn ademhaling. De flipperkast, flippert vast verder zonder dat ik de balletjes (gedachten) met al mijn aandacht volg. En als ze belangrijk zijn komen ze echt wel weer in me op!
Als ik de gedachten zie als losse balletjes in een flipperkast. Of als wolkjes die voorbij vliegen is het niet nodig om ze te volgen, te beleven of te ervaren…
Ze kwamen er en gaan ook vast weer vanzelf weg..
Er zijn ook momenten van stilte in mijn hoofd. Of momenten dat ik me volledig concentreer op bijvoorbeeld mijn cliënt.
Zo had ik gisteren een telefonische sessie en er werd mij iets gevraagd over een overleden persoon.
Zonder foto of voorwerp concentreerde ik mij op de naam van deze overleden persoon, Pieta. Ik kreeg haar sterven te zien. Pieta werd op gehaald door haar vader, Bas -een knappe glimlachende man met haar. (Niet kaal dus). Ik bekeek hem en zag door zijn energie zijn menselijke verschijning heen schijnen.
Bas had een mooie glimlach en – ik kan niet anders zeggen- een knap gezicht. Ik moest een beetje lachen om zijn charmante uitstraling! Terwijl ik zo naar hem keek zag ik Pieta uit haar lichaam treden en als een klein meisje op hem af stevenen. Direct zag ik achter haar vader veel overleden vogels opstijgen en om haar heen fladderen. Allemaal vogels, vogels, vogels! En vervolgens zag ik ook veel dames om hen heen verschijnen. Tantes en zussen of zussen van moeders. Ik wist niet zo goed hoe ik alle mensen zo gauw moest plaatsen.
Ik kon niet anders zeggen dan dat deze vrouw werd opgehaald door haar vader en een bende vrouwelijke familieleden. En vogels!
Ik begreep de vogels pas toen mijn cliënte zei dat de overleden vrouw een volière had gehad vol vogels..
Ik glimlachte verrukt! Wat fijn dat zij ook in het hiernamaals haar vogels bij zich zou hebben!
Het kan zo mooi zijn om me te concentreren op de andere wereld. Een wereld verborgen achter een naam, een voorwerp of een vraag. Het is als steeds een ander verhaal in stappen.
En mijn eigen gedachten zijn op dat moment stil. Het is alsof ik door bewust in die andere energie te duiken even in een andere wereld stap en weer terug kom. Er in en er weer uit! Als dolfijnen in de zee of springen over de golven…
Wanneer ik weer tot mijzelf kom. Merk ik rust en mijn gedachten zijn stil. Dit is een cadeau, het cadeau van mijn werk!
Hoe ga je nu om met je gedachten en hoe krijg je het stil als je geen paragnost bent?
Wanneer je je gedachten te serieus neemt verdwijn je steeds in een diep konijnenhol waarin je gedachten als werkelijkheid voelen.. Zo kun je op je stoel zitten denken aan morgen en leeuwen en beren zien. Terwijl je nog steeds op je stoel in het hier en nu zit.
Gedachten scheppen hele werelden waarin je kunt verdwalen. Terwijl er in het hier en nu genoeg te doen is!
Kortom het “nu” is een veel gebruikt bijna cliché-achtig iets, maar als je er goed over nadenkt is het wel hetgeen waar je je geluk kunt halen. Het ligt letterlijk onder je voeten. Maar veelal zijn we te druk om het ‘nu’ te zien en zijn we bezig met nadenken over hoe we (ons leven zo kunnen maken dat we) later van het ‘nu’ kunnen gaan genieten…
Denken over de toekomst kost veel energie omdat je daarbij niet in het huidige moment bent. Het is net als wat ik voor mijn werk doe. Ik reis naar andermans leven, stap in andermans energie. Wanneer jij nadenkt over je toekomst. Of zelfs over morgen of over gisteren en wat je gisteren allemaal hebt meegemaakt reis je in lagen energie, je herinneringen. Weg van dit moment waarin je nu bestaat.
Reizen is leuk maar ook vermoeiend zeker wanneer je onbewust leeft in andere lagen, in denkbeeldige lagen. Nadenken over gisteren of morgen is gewoonweg een denkbeeldige wereld creëren en daarin stappen met je aandacht en bewustzijn. En dan ben je niet in het hier en nu met je bewustzijn.
Dat kost dus bakken met energie. Energie die jij (wij allemaal) beter kunnen gebruiken!!
Je hersenen en je denken zijn nuttig en zinvol om je situatie te analyseren. Problemen op te lossen etc. Verder is het een orgaan die zijn werk doet, maar het is zeker niet jouw baas. Jouw bewustzijn overstijgt de organen en beleeft de ervaring van het functioneren van de organen.
Alle gedachten, alle druktes, alle afleidingen in ons leven houden ons af van werkelijk beleven en ervaren van wat er nu is. In het nu te zijn wie we willen zijn. De beste versie van onszelf!
‘Als ik niet dan. Als ik straks…dan… nu is het druk maar later. Als hij, zij. Wanneer er dit gebeurt… ‘ Allemaal wegen. Gedachten. Denkbeelden. Werelden die je zelf maakt. Terwijl je in het hier en nu gewoon op de wc zit. Of je eten kookt.. je darmen doen gemoedelijk hun werk, kneden je voedsel. Je lever doet zijn ding ongeacht het drama in je gedachten…
Alle details van het leven waar je over nadenkt houden ons weg van het huidige moment.
Waar we echt zijn. Waar we echt voelen. Waar we een lichaam dragen en bewustzijn hebben…
En dat is best eng. Om echt te zijn waar je nu bent. En niet (bij) je verleden of de toekomst te zijn. Alleen hier te zijn.
En dan de moeilijkste stap. Het doen!
We kunnen erover lezen. En nadenken wat het is om te zwemmen of een maaltijd te eten. Echter wanneer je niet in het water bent weet je niet wat het is om nat te worden, en wanneer je denkt aan kauwen, ben je nog niet echt aan het eten… Doen in het nu is leven in het nu. Je weet pas echt wat het is als je het doet! Het leven echt vanuit het nu begint te leven!
Leuk allemaal hoor! Maar hoe doe ik het dan? Die gedachten uitzetten?
Nou de kunst is dus niet het uitzetten van de gedachten, maar het bewust worden van je gedachten! Je gedachten worden continue geproduceerd door je brein, deze creëert continue gedachten om je zo veilig te stellen en je te helpen overleven. Het scant feitelijk continue je leven en de situaties waarin je je bevind en zoekt naar mogelijkheden om deze te verbeteren! Heel indrukwekkend dat deze supercomputer zo graag bijdraagt aan onze overleving, echter niet zo handig wanneer je je wilt ontspannen of eens lief wilt zijn voor jezelf!
Hoe je je meer bewust kan worden van je gedachten is als volgt: Je kunt je concentreren op je ademhaling bijvoorbeeld. Of op een zin of mantra, zelfs je naam kan de concentratiepunt zijn. Wanneer je dagelijks vijf minuutjes gaat zitten om je gedachten te observeren, zul je al merken dat je meer geaard raakt en meer in het nu begint te leven. Juist omdat je probeert je in die 5 minuten niet te laten meeslepen door je gedachten, kun je jezelf trainen in het bewust loslaten! Je gedachten nemen niet langer een loopje met je!
Lees hier meer over je ‘niet laten meeslepen door je gedachten!’
© 2024 Tessa
