Ik ben een stapel papier

“Ik ben een stapel papier!” Dat klinkt net zo gek als wanneer ik zou zeggen ‘ik ben een banaan’ toch hoor ik mensen dat vaak antwoorden wanneer ik vraag ‘wie ze zijn’.

Als je niks doet, geen werk hebt, of besloten hebt te reizen of thuis te blijven om wat voor reden dan ook voelt men zich vaak licht ontheemd of doelloos. Alsof ze hun identiteit kwijt zijn.

Wat ben je? Wie ben je zonder doel/zonder functie?

Als je vraagt aan iemand ‘wie ben je?’ Vertellen ze vaak wat ze doen… alsof ze dat zijn. En dat vind ik net zo gek klinken als iemand die tegen me zou zeggen; ‘ik ben een banaan’.

Een bakker is geen bakker hij is in eerste instantie mens. En in dit geval een mens die brood maakt. Een mens die andere mensen te eten geeft, een mens die andere mensen wellicht blij wil maken, een mens die van brood bakken houdt. Een mens met zijn eigen inzichten, levenservaringen, voorliefdes en belevingen.  Een directeur van een softwarebedrijf is net zo min een stapel papier als ik dat ben… Ook hij is een mens met alle facetten van dien… Waarom dan toch onze identificatie met wat we doen? Waarom denk ook ik terwijl ik dit schrijf, maar bij mij is het anders, want wat ik doe ben ik ook! Ik wil er voor anderen zijn en kan het bijna niet laten om zo te zijn… mijn identificatie met mijn eigen wek is zo absoluut dat ik zelfs terwijl ik dit schrijf me moeilijk kan losmaken van deze identificatie… Terwijl ook ik, als ik niet dit werk doe, ik gewoon iemand ben. Als ik geen ‘helderziende waarnemingen heb’ ben ik nog steeds mijzelf… alleen is de helderziendheid wel een duidelijk onderdeel van mijn talenten…de helderziendheid is onderdeel van wie ik ben echter wat ik ermee doe is niet wie ik ben. De bakker is óók bakker, ik ben óók helderziend. Alleen beiden zijn we meer dan dat. Snapt u het nog?

Ik denk dat de talenten die je hebt los staan van je beroep echter je kunt ze (goed) toepassen in bepaalde beroepen.

We zijn mensen en we doen bepaalde dingen. Echter we zijn niet wat we doen… we zijn de mens achter de handeling. De mens of ziel achter het gedrag.

Dat is best een ingewikkelde gedachte althans, vind ik nu.

Ik kan een prestatie leveren, zoals een berg op wandelen. En deze prestatie zegt iets over mij als mens. Het zegt iets over mijn doorzettingsvermogen maar ook over mij in relatie tot anderen en over mijn manier van handelen.

Loop ik alleen of met anderen?, vraag ik wel of geen hulp?, loop ik omdat ik het leuk vind of omdat het moet?

Al deze vragen en nog tientallen anderen zou je over deze bergtocht kunnen stellen en allemaal beantwoorden ze een stukje van de vraag wie ik ben… Ook het niet leveren van deze prestatie zegt iets over mij als mens, het zegt alleen niets over de ‘volledige mij’.

Wie zijn we echt? We zijn in mijn beleving energie-bewustzijnsvormen die in een lichaam zitten. Wanneer het lichaam sterft doe je deze lichamelijke jas uit en blijft het energielichaam, het bewustzijn gegoten in energie ‘over’. We zijn altijd in beweging en zijn nu al niet meer wie we gisteren waren. Zelfs het lezen van deze column veanderd ons zijn. 

In mijn beleving komt ons bewustzijn komt op aarde om levenservaringen op te doen. Om daarin te leren en te ervaren… Als het dit heeft gedaan, vaak komt het voor specifieke levenslessen, dan keert het weer terug.

Als we hier zijn groeien we van baby naar kind en van kind naar volwassene en uiteindelijk als het zo mag zijn, oudere. Sommige mensen stappen in een van deze levensfasen uit… We zijn hier in mijn beleving dus om menselijke ervaringen op te doen… Op onze grafstenen staat nooit iets van ‘is van baby naar directeur van de … gekomen’. Of: ‘heeft vele stapels papier weggewerkt’. Er staat bij een secretaresse ook niet op haar grafsteen: ‘heeft 1 miljoen brieven geschreven’.

Nee vaker staat er iets van: ’hier ligt onze geliefde… ‘

En je mag hopen – denk ik- dat er zoiets komt te staan. Want wat heb jij liever? Dat er staat: ‘hier ligt onze geliefde…’ of; ‘ze heeft wel 1 miljoen brieven geschreven?!’

Met het schrijven van brieven, het leiden van mensen, het bakken van brood, het helpen van mensen verdienen we onze leefomstandigheden bij elkaar. In dit geval geld, waardering, aandacht soms zelfs een vorm van liefde.

Echter het is nog steeds iets wat we dóen.

Wanneer we iets doen wat dicht bij ons hart ligt, wat we willen doen, dus niet alleen omdat we onze leefomstandigheden daarmee verdienen maar omdat we het inhoudelijk oprecht en gepassioneerd leuk of interessant vinden. Dan worden we er goed in en dan is dat wat je doet ook iets wat je bent!

De passie die je voelt is onderdeel van wie je bent. En als je iets doet waar je passie ligt, Geef je uiting aan wie je bent en dat levert altijd succes op…

Je energie richt zich dan op wie je bent… en als je kan doen vanuit je zijn, wordt het doen succesvol!

Daarom zeggen mensen altijd dat je iets moet doen waar je hart ligt. Omdat je het dan doet voor jezelf. Dan ben je je leven aan het leven. Dan ben je aan het doen waar je hiervoor komt, namelijk jezelf! En dan wordt dat wat je doet ook succesvol, want je doet wat de bedoeling is voor jezelf!!

Wat als je op je plek zit, moet je dan ook nog een passie najagen? Wat als je een rustig en steady persoon bent die tevreden is met wat er is… moet je dan ook keuzes maken…?

NEE, keuzes maak je vanuit je hart. En als je het naar je zin hebt op je werk, als je op je gemak bent in wat je doet, is dat ook een hartsgevoel. Je hoeft niet altijd drastische keuzen te maken om vanuit je hart te leven!

Je hart spreekt op iedere plek, waar je ook bent! En als een rustige werkplek je in staat stelt een fantastische golfer te zijn, of een liefdevol mens, dan stelt je werk je in staat om dat andere óók te zijn. Leven vanuit je hart, je passie en je ziel geschiedt op vele manieren…

Wie we zijn is de som der delen. Alles wat we denken, voelen, ervaren maakt ons tot wie we zijn.