Alle relaties spiegelen je. Vriendschappen, partner relaties, moeder kind relaties, collega’s etc.…
Zo spiegelde mijn puberzoon mij afgelopen week iets heel naars terug. Ik was boos omdat hij iets had gedaan wat ik niet prettig vond. Ik verhief mijn stem en zei veels te luid ‘LUISTER nou eens voor ÉÉN keer naar me!’
Mijzelf zo te zien en te horen… is schaamtevol. Het gaf me wel een inkijk in mijn frustraties en achterliggende behoeften. Ik wilde graag respect en gehoord worden en ik gedroeg me met mijn stemverheffing niet echt respectabel. Achteraf kan ik daar de humor wel van inzien. Mijn behoeften aan de ene kant en mijn gedrag die niet echt uitnodigend was om mijn behoefte in vervulling te laten gaan… Zou jij een briesende heks omarmen en haar respecteren?
Gelukkig, de moeder die ik ook ben ging enkele minuten later naar hem toe en vertelde rustig en duidelijk wat ik wilde en waarom. Toen was het respect er wel. En het begrip en de communicatie… Mijn kind-de-leermeester vervolgde zijn liggende bestaan door zich weer te verliezen in de snap-chat-tik-tok-bel-social-media- omgevingen waarin zijn leven zich afspeelt. Zich niet bewust van de wijze les die hij had uitgedeeld.
Met mijn zelf-bewustzijn-spiegel in de hand vervolgde ik mijn week en voelde een trekkracht naar een lieve vriendin. De vriendschap was een hobbel tegengekomen en samen spraken we over datgene wat we triggeren in elkaar. Zonder verwijten maar wel met liefde keken wij elkaar in de ogen. Erkenden elkaars pijn. Er was geen persoonlijke aanval, omdat we voelden dat we beiden niet de intentie hadden om elkaar te schaden. Slechts om nader tot elkaar te komen. Omdat we elkaar de moeite waard vinden om te investeren in de vriendschap.
Iedere relatie die je aangaat zal je op een gegeven moment triggeren. Op enig moment zal de persoon in je leven niet zijn, wat je op dat moment nodig denkt te hebben.
En toch worden we allemaal bewust of onbewust in situaties gebracht waardoor we kunnen groeien. Zodat we boven onszelf en onze patronen uit kunnen stijgen.
Vaak is dat doordat er verwachtingen niet worden waargemaakt, er opmerkingen worden gemaakt die steken, iemand er niet is wanneer je hem nodig hebt of soms gewoonweg door ogenschijnlijke domme pech.
Toch is niets in je leven toeval. Soms wordt ook de aanstichter gewoonweg door het lot in dienst genomen en brengt daarmee een les. Aanstichters van pijn in vriendschap of relatie brengen je altijd een stap verder in het leren kennen van jezelf.
Wanneer je in de spiegel kijkt van je pijn, ergernis of verlangen zie je wat je te doen staat. Dan kan je beginnen de verloren zielsdelen van jezelf terug te roepen. Daar met alle liefde die je in je hebt voor te gaan zorgen opdat je jouzelf heelt.
Wanneer je in staat bent jezelf te omarmen. Je reacties te accepteren als onderdeel van jezelf, ben je aan het helen. (Vaak wijzen we onszelf af. Vinden we onszelf zeuren, moeten we de ander begrijpen, niet moeilijk doen. Alleen daarmee duw je delen van jezelf weg. In plaats van ze te omarmen.) Wanneer alles wat er is er mag zijn, wanneer je de gevoelens die je hebt kan erkennen, zonder ze af te wijzen. Dan kom je weer in contact met jezelf.
Wanneer je jezelf hebt geheeld ben je een heler…
Onze diepste natuur is heel… en onze vrienden, partners, dierbaren, dieren, natuur en omgeving brengen ons altijd een stap dichter naar heelheid.
© 2024 Tessa
