Mijn zoontje omarmde zijn vader en zei ‘Ik hou van jou papa!’.
Mijn man had veel gewerkt het was een drukke periode en hij was weinig thuis geweest.
Mijn zoontje had vaak gevraagd ‘kunnen we samen dit of dat doen’. Maar steeds was er geen tijd geweest. Ik had al een paar keer gedacht aan het liedje ‘cats in the cradle‘ waarin de zanger aangeeft dat als je geen tijd hebt voor je kinderen ze later geen tijd hebben voor jou. Ik hoopte dat dit niet zou gebeuren met mijn man en onze zoon.
Het tegenovergestelde was echter waar! Mijn zoontje stapte keer op keer weer op zijn vader af. Hij kwam iedere keer weer met open armen en zonder reserves, zonder gedachten of oordelen hierover met een nieuw aanbod van liefde.
Wat een enorme spirituele les !
Onze kinderen zijn zo onbevangen en wijs dat zij het leven tot in het diepste snappen.
Zij slaan geen rancune op. Zij geven keer op keer weer het beste wat ze hebben. Zij kiezen iedere keer voor liefde! In heilige geschriften wordt wel eens gezegd: leef als een kind. Ik denk dat dit daarmee bedoelt wordt. Leven vanuit liefde zonder oordelen, onbevangen, open, liefdevol en gevend. Wat een ouder ook doet. Een klein kind kijkt niet achterom maar opent steeds weer opnieuw zijn armen.
Hoe zou het zijn als wij dat doen. Wanneer we steeds opnieuw de wereld en de mensen om ons heen vanuit liefde zouden benaderen? Onze oordelen en gedachten achterwege zouden laten. Wanneer we zouden kunnen accepteren wat “is”. Hoe veel mooier zou de wereld zijn.