Muizen mag!

Als kind wordt je vaak gezegd ‘stel je niet aan‘ of  ‘niet piepen!‘
Na jaren van empirisch onderzoek 🙂 ben ik ervan overtuigd dat: muizen mag! Sterken nog: muizen moet! Wil je gezond van geest blijven is ‘muizen over muizenissen’ niet alleen gezond maar ook noodzakelijk! Ik zou dus willen zeggen: ‘Niet bij de pakken neerzitten, maar muizen mag…‘
Of: ‘Gewoon doorzetten, maar muizen mag…’
Als je ‘muist’; betekent het niet dat je iets “niet” doet. Het betekent niet dat je niet doorzet. Het betekent gewoon dat je vooraf, tijdens of achteraf erover muizen mag! Muizen is gezond!

Wat is muizen?
Muizen bij kinderen is: ‘even klein zijn‘. Door je ‘klein en kwetsbaar’ op te stellen, bijvoorbeeld door: een zachte stem op te zetten, je schouders te laten hangen, tranen te laten vallen etc. Door te muizen vergroot je de kans dat je wordt vertroetelt, dat iemand er voor je is, voor je in de bres springt, iemand je liefde toont, iemand even over je moedert. Door te muizen mag je even slachtoffer zijn. Even klein zijn…

Muizen bij grote mensen is: Even mogen klagen. Zeuren. Voelen dat alles tegen zit. Dat de wereld “tegen” je is. Dat jouw pijn de grootste pijn is van allemaal. Dat jouw wond de grootste wond is en dat niks anders er toe doet. Kortom even muizen over het leven lucht op!
Muizen betekent muizenissen groot maken. Er even in verdwalen. Er aandacht aan besteden, je bewustzijn erop richten! Als je muis bent is de wereld immers groot en zijn alle kleine dingen ook groot!

We hebben allemaal weleens momenten waarop alles groot lijkt en niks overkomelijk is.
Ook zaken van vroeger worden dan groter. Erover mogen muizen helpt om de lading los te laten. 
Het mooie is; we kunnen allemaal muizen!
Er is altijd een muizendeel van binnen. Een die het leven zwaar vind. Het even niet leuk vind. Het deel dat even wil klagen, even bij de pakken neer zit. Het deel dat kiezelsteentjes als bergen ervaart. Maar ook het deel dat de pijn die er gewoonweg is, ervaart.

En dat is het grootste geschenk van muizen: Door te muizen ruim je op!
Muizen zorgt ervoor dat je de emoties die er zijn, ervaart. Simpelweg! De muis eet de emotie. Slikt hem door en poept hem uit. Hierdoor blijft hij (de emotie) niet hangen en heb je er weinig last van! 

Helaas hebben de meeste mensen geleerd hun innerlijke muis weg te slaan. Of te veroordelen. Het gevolg daarvan is dat de innerlijke muis zijn werk niet kan doen! De innerlijke muis eet dan hun shit niet op en het gevolg is dat emoties worden ontkent of onderdrukt! Met als gevolg ’emotionele obstipatie’. Ze muizen te lang of komen niet door de emoties heen. Ze leggen hun shit continue bij anderen neer, geven anderen de schuld of ‘sparen shit’ in een soort rugzak van ellende!
Die emoties die op die manier gedragen worden worden zwaarder en zwaarder… het is niet gezond!

Kortom muizen mag! Het is zelfs noodzakelijk!!!
Muizen mag omdat het je in contact brengt met de emotie die je het liefst niet wil voelen. Het kan weerstand zijn voor een taak. Je kunt er tegenop zien en dit uiten. Je kunt boos zijn en erover grommen. Ergens tegen aan schoppen… door toe te laten en toe te geven op zijn minst aan jezelf en het liefst ook aan een ander, verdwijnt de lading van de situatie. Of op zijn minst wordt de lading minder… Bijvoorbeeld:

‘Ik wil die presentatie niet geven! Ik vind het spannend. Straks zeg ik de verkeerde dingen of vergeet ik mijn tekst of vind iedereen me stom!’

Je zou zeggen: ‘Ach kom op. Het moet toch, dus niet zeuren gewoon doen!’ Maar dat helpt niet!

Je zou kunnen zeggen: ‘Niet piepen. Het is zo achter de rug!’ Dat helpt niet!

Je zou kunnen zeggen: ‘We doen de presentatie gewoon niet. Als het zo voelt is er niks aan.’ Dat helpt ook niet!

Je zou kunnen zeggen: ‘oh het gevoel is te groot, ik ben er ziek van! Ik doe het niet!’ Dat helpt óók niet…

Je zou kunnen zeggen: ‘Dit is niet normaal, ik ben hier gewoon niet geschikt voor. Dit werkt niet een ander kan dat veel beter!’ Ook dát helpt niet!

Wat helpt wel? Muizen!
Bijvoorbeeld: ‘Jeetje wat een ellende. Kijk nou hoe bang ik ben. Niet normaal! Ik vind alle mensen bij voorbaat stom en eng en de presentatie zie ik zóóo tegen op. Mijn knieën knikken. Mijn hart klopt snel… hoe kan iemand nou zeggen ‘het gaat wel!’ Het gaat niet! Helemaal niet ook… ik kan het niet. Ik wil het niet… He is dat nou een traan die uit mijn ooghoek valt? Verrek. Dit kan toch niet. Ik lijk wel een kleine muis. Ik kan toch niet zeggen dat ik het niet kan? Wat zullen ze van me vinden? Jeetje wat is dit rot! Ik wil gewoon niet.. Kortom je muist een eind weg!

En dan …

Geef je jezelf wat je innerlijke muis nodig heeft! ERKENNING:
‘Natuurlijk vind je het niet fijn. Geen enkele muis staat graag voor een groep reuzen. Wij muizen zijn graag klein en onzichtbaar. Zo doen we ons werk. Natuurlijk ben je bang en angstig. Natuurlijk vind je dit niet leuk! Dat mag. Het is ook even niet leuk. Je mag gewoon even muis zijn. Wat maakt het uit. Je hoeft het niet alleen te doen. Ik (het troostende grote muizendeel in jou) ben bij je en je mag alles voelen wat je voelt! Je kunt je eigen muis zijn ontkennen en afwijzen maar soms ben je gewoon even de muis die je bent en dat is oké. Wij muizen hebben namelijk een belangrijke functie!
Wij ruimen de boel op en poepen de shit uit. Dus vertel; waar ben je allemaal bang voor? Wij gaan samen een hele shithoop in elkaar draaien en daarna zijn we zo licht dat we die presentatie gewoon doen!’

Wanneer je luistert naar je innerlijke muis en deze geeft wat deze nodig heeft, kun je je gedrag daaropvolgend makkelijker kiezen. Je hebt immers de emotionele lading van ‘de muis’ de ruimte gegeven! En dat is wat nodig is. Door te muizen geef je de emoties de ruimte om er gewoon even te zijn!

Kijk, ‘innerlijke’ muizen steunen elkaar. Vertellen elkaar waar het voedsel ligt. En delen hun shit. Helpen elkaar. Ze lossen ellende samen op! En je innerlijke muis is uitermate geschikt om emoties te detecteren en op te lossen door ze te verteren…
Kortom, muizen mag!