Soms voelen wij mensen ons ‘door God verlaten’, ervaren we dat alles mis gaat, wat maar mis kan gaan. We denken dan wellicht dat we gestraft worden? Dat onze gidsen ons verlaten hebben. Is dat echter zo? Kelly had in korte tijd de bodem onder haar bestaan weggeslagen zien worden. Was zij echter in de hel beland of in een nieuwe kans?!
Ergens is er een moment in het leven van Jezus waarop hij zegt: ‘och lieve vader waarom hebt gij me verlaten’. Het is alsof hij even zijn geloof verloren is… Een dergelijk moment kennen we allemaal. Kelly kent dat moment ook:
Kelly vertelde mij vandaag namelijk dat zij de afgelopen negen jaar alles had gegeven. Ze had meer dan 10000 euro uitgegeven aan studies, had in het buitenland stage gelopen, had voor niets gewerkt om van de juiste mensen vaardigheden te leren. Ze had alles gedaan voor haar droom en was uiteindelijk aangenomen in haar droombaan! Helaas werkten in het bedrijf waar ze altijd al had willen werken, mensen vol angst en afgunst. Binnen enkele weken hadden ze haar ideeën gestolen, rapportages afgenomen, hun eigen naam eronder geplakt en haar ontslagen! Ze stond verbaasd buiten met haar hart onder haar arm. Diezelfde week kreeg ze bericht van de woningbouw. Haar veilige huisje, waar ze na een gewelddadige relatie haar toevlucht toe had mogen nemen 8 jaar geleden, zou worden gesloopt. Ze zou binnenkort moeten verhuizen… En alsof dat nog niet genoeg was. Werd zij die maand ook nog eens overvallen in haar eigen straat, vlakbij huis. Haar laatste 100 euro werd gestolen, haar paspoort en passen werden meegenomen. Hoe nu verder? Wat had ze verkeerd gedaan?
Soms voelen wij mensen ons door God verlaten, ervaren we dat alles mis gaat, wat maar mis kan gaan. We denken dan wellicht dat we gestraft worden? Dat onze gidsen ons verlaten hebben.
Toch zie ik een dergelijk moment als onderdeel van een cyclus. Lichte n donker die elkaar afwisselen. En wanneer iets heel heel moeilijk gaat is dat soms een uitnodiging: om verder te kijken. Het kan zijn dat er een onverwerkt deel haar pijn projecteert in jouw buitenwereld. Waardoor je leert zien: ik wordt niet gezien, ik wordt gebruikt en afgedankt… net als … toen in mijn leven… Dat kan een pijn zijn die onverwerkt is en zich dus projecteert in jouw buitenwereld opdat je hem in jouzelf gaat zien en verzorgen!
Het kan ook het leven zijn die je verteld dat je passie klopt maar de omgeving die je kiest mag veranderen…
Kelly heeft bijzondere kwaliteiten die zij voor zichzelf zou kunnen ontwikkelen en inzetten. Samen bedachten we enkele concepten om dit te doen. Voor mijn gevoel zou ze bijzondere dingen kunnen doen die de ogen van de wereld op haar zouden richten!
De pijn en ellende die je meemaakt brengen je soms verder in je ontwikkeling. Het geef inzicht en duwt je vooruit in het leven. Soms moet je alles kwijtraken om een nieuwe kans te kunnen omarmen. een nieuwe kans die je uiteindelijk veel verder brengt.
Kelly belde mij enkele weken later. ik had haar geïnspireerd tot het zetten van nieuwe stappen. zij had de ideeën die ik had geopperd uitgewerkt en vertelde me dat ze een investeerder had gevonden die haar project zou ondersteunen. Haar droombaan maar nu in plaats van in dienst voor een ander helemaal als zelfstandige ingevuld. Ook nog eens met het oog op een goede beloning. Hierdoor zou haar wens -een appartement met uitzicht op zee- ook dichterbij komen! Daar waar ze bij mij tranen plengde van verdriet, was ze nu zo blij als een kind… Het was toch nog goed gekomen!
Soms is de pijn een uitdaging om doorheen te werken waardoor je weer op het juiste pad beland! Die pijn die dat doet zie ik dan als groeipijn! Een mooie vraag vind ik in dit verband: Hoe zou je willen dat iemand jouw kind behandelt? Als je alles kon kiezen… Zou je willen dat je kind altijd àlles krijgt? Dat iedereen àltijd lief is voor jouw kind? Dat hij altijd alles kreeg en nooit pijn en verdriet zou kennen? Of zou je ook willen dat hij uitgedaagd wordt? Tegenslagen zou kennen om zijn doorzettingsvermogen en andere kwaliteiten te ontwikkelen? Dat laatste? Juist, ik ook! Liefst niet te veel pijn en ellende, maar net voldoende om hem weerbaar, krachtig en sterk te maken.
Zouden wij in die zin verlaten worden in onze moeilijkste momenten? Of zouden we uitgedaagd worden? Om ons te ontwikkelen… onze liefdeskracht toe te passen.
© 2024 Tessa
