….Het gaat erom dat we in een aards paradigma leven waarin wij geloven dat wat we ‘denken’ en ‘zien’ de enige bestaansvorm is. In werkelijkheid bestaan vele waarheden en werkelijkheden naast elkaar en wat je denkt projecteert een bepaalde bril waardoor jij de werkelijkheid waarneemt.
Het geloven in de dualiteit of in de tegenstelling: zoals vóór of tègen een vaccinatie zijn is feitelijk dezelfde dualiteit en dezelfde energie. Twee kanten van één medaille.
Wanneer je in de dualiteit gaat, onderzoek je de voors- en tegens. Wanneer je uit het hoofd en in het hart gaat accepteer je dualiteit zonder er energie aan te geven. Dan laat je zijn wat er is en focus je je op je eigen licht (kracht) en bewust zijn. Achter dualiteit is er eenheid.
Jij bent een onderdeel van een groter bewustzijn en dat wat jij kunt doen is je angsten transformeren. Jouw angsten en niet die van je buurvrouw of niet die van de wereld. Je hoeft niemand te genezen. Je hoeft niemand te overtuigen.
Het gaat erom jouw eigen recht op keuzevrijheid te ervaren, jouw beleving er te laten zijn zonder je te laten meevoeren door emoties.
Observeer wat er is: ‘oh kijk nou ik ben boos. Oh kijk nou ik ben bang…’ Observeer je emoties, erken ze echter laat je er niet door meevoeren. Zo kun je best boos zijn, woede en zelfs haat ervaren. Dat is niet erg. Het zijn emoties die -mits je ze observeert en erkend- vanzelf weer verdwijnen! Je hoeft er niet naar te handelen, en je hoeft anderen niet te overtuigen van jouw belevingen.
Ook het onderzoeken van theorieën, achtergronden etc. zet eigenlijk geen zoden aan de dijk. Het is meer mentale-informatie.
Wanneer je mij zou vragen wie heeft deze ellende op aarde/ in Nederland / bij de overheid / de pandemie / de ziekte van mijn schoonzus etc. veroorzaakt zou ik je bijvoorbeeld kunnen vertellen: “Dat is de schuld van …… “Sinterklaas”. Hij heeft honderden jaren geleden een idee gehad en allerlei snode mensen erbij gehaald etc. Hij doet alsof hij een goed heiligman is maar in werkelijkheid is hij…” We zouden samen een heel verhaal kunnen onderzoeken en onze energie erin kunnen stoppen terwijl we uiteindelijk op dat verhaal en de hoofdrolspelers daarin geen enkele invloed hebben.
Wanneer ik je vertel waarom ik je heb geslagen doet de klap dan minder zeer? Nee, het gaat erom hoe je incasseert wat er is, hoe je je zelf gedraagt, welke gedachten je hebt en welke emoties je verdraagt. Het zijn allemaal belevingen die je ervaart. Geen daarvan hoef je te volgen. Het gaat om het (bewust) zijn hierin.
Alles waar je je aandacht op richt vergt dus energie en geeft het object van je aandacht ook energie. Dus als je niet wilt denken aan iets negatiefs, zeg: een zwarte olifant, denk je er per definitie aan… Het gaat er dus om te richten op wat je wel wilt: zoals bijvoorbeeld gezondheid, verdraagzaamheid en liefde.
© 2024 Tessa
