Wanneer je jezelf bekritiseert doe je iets onhandigs. Je wijst de werkelijkheid af. Je zegt tegen jezelf: ‘dat had ik anders moeten doen‘. Of; ‘Dat had ik niet (zo) moeten doen‘. Je (ver) oordeelt (over) jezelf. Oordelen zet je naast wat er is gebeurt. Je gaat als het ware op je eigen kop staan.
Zelfkritiek is daarom als stampen op een ‘zaadje’. Je stampt en stampt en verbaast je er vervolgens over waarom het zaadje niet uitgroeit tot een grote boom! Zelfkritiek is dan ook schadelijk, het verkleint je eigenwaarde, het beperkt je groei en versluierd je ziel.
Je wordt er veel wijzer van wanneer je vanuit liefde en acceptatie naar jezelf en de wereld kunt kijken.
Oordelen over ànderen is net zo onhandig! Je plaatst je door het oordelen boven de ander. Het zou zinvoller zijn om op gelijke voet te staan of je eigen plek in te nemen zonder oordeel. Het helpt daarbij wanneer je minder kritisch bent op jezelf. Je wordt dan vaak ook milder naar anderen! Wanneer je jezelf kunt erkennen en de pijn kunt nemen van je eigen onhandigheden. Dan kun je de ander ook erkennen en diens pijn of onhandigheden erkennen.
Ik vergelijk het geven van kritiek met een voetbal wedstrijd: Wanneer een voetballer de bal mis schiet kun je achter de voetballer aan rennen en zeggen wat hij verkeerd gedaan heeft! ‘De bal moest IN het goal! Stomkop!’ De voetballer rent weg van al jouw verwijten! De voetballer vind het niet fijn om te midden van jouw eisen en kritiek te zijn. Het doet pijn! Je blijft maar doorgaan op zijn misser! Je ‘hebt het doelpunt nodig’ zo schreeuw je hem achterna!!
De voetballer snapt zelf ook wel dat de bal in het goal moest! Maar het lukte hem op dat moment niet, hij kon het niet.
In plaats van analyseren, najagen, bekritiseren en alsnog een doel punt eisen. Kun je ook kijken en accepteren dat het doelpunt er niet in zat.
Na de wedstrijd kun je blijven hopen dat het doelpunt er alsnog zal komen echter het moment is geweest en loslaten dat het door jou felbegeerde doelpunt zal komen is het beste wat je kunt doen. Op dat moment accepteer je wat er is en laat je de ander, je kritiek en je verwachtingen los.
Wanneer je blijft proberen om de werkelijkheid zoals hij is (geweest) te veranderen mis je de kans om in het hier en nu te leven en dan mis je ook de kans om in andere situaties en andere wedstrijden terecht te komen.
Wanneer je kunt accepteren zonder oordelen ‘wat is’ en kunt erkennen dat je gevoelens van pijn of teleurstelling ervaart zonder deze te veroordelen, dan zul je zien dat je leert van situaties en ‘door’ kunt gaan zonder dat de nare gevoelens of situaties aan je blijven kleven.
Je zorgt dat je ‘vrij’ blijft doordat je je niet verzet tegen de werkelijkheid!
© 2024 Tessa
