Maar het leven moet toch niet zo zwaar zijn? Waarom overkomt mij dit steeds?
Mariska is normaal gesproken een vouw die haar emoties niet snel toont. Echter ze heeft de bodem van haar put bereikt en ziet het even niet meer zitten. Wanneer ze straks mijn praktijk verlaat weet ik zeker dat ze haar leven weer oppakt en haar best doet om er wat van te maken. Alleen nu, diep van binnen, ervaart ze haar breekpunt. En ik heb het voorrecht daar deelgenoot van te mogen zijn!
Haar verhaal is een pijnlijk verhaal, een verhaal van misbruik en mishandeling en vele vele tegenslagen! Toen het leek alsof haar leven zich omboog en zij eindelijk een lieve partner ontmoette en gelukkig werd, stierf hij plotseling in haar armen.
Het lijkt alsof ik gewoonweg niet gelukkig mag zijn! Snikt ze. Iets in haar identificeert zich nog met haar verhaal. Met verhaal bedoel ik haar levensverhaal. Alles wat zij heeft meegemaakt en wat haar heeft gemaakt tot wat zij nu is.
In het leven zie ik regelmatig mensen die zonder liefde of genegenheid zijn groot gebracht. Zij worden als het ware opgegeten en uitgespuugd door het leven. En iets in hen wordt diep geraakt. Ondanks de ontberingen staat er een levenskracht in hen op. Gevoed door de honger naar erkenning, liefde, steun! Zij ontwikkelen door hun harde leven een enorme sterke ruggengraat. Zij overleven, overwinnen en worden soms ultiem succesvol!
Het doet me denken aan de natuur. Wanneer je aan het trainen bent en je wilt dat je spieren groeien, of je wilt uithoudingsvermogen opbouwen. Dan moet je je lichaam trainen totdat het pijn doet en dan nét iets verder. Vervolgens gaat je lichaam herstellen en geeft het net een klein beetje meer, opdat het de uitdaging volgende keer beter aan kan. Dat nét een beetje meer, dat extra herstel noemen we groei in alle opzichten!
Wanneer mensen veel pijn ervaren in hun leven geef ik hen dit voorbeeld. In de hoop dat zij hun perspectief kunnen veranderen en hun identificatie met hun verhaal wat losser kunnen maken. Je bent niet het verhaal en het leven doet je dit niet aan!
Het leven daagt je uit om nét een beetje betere versie van jezelf te worden. Sterker, veerkrachtiger… en dat doet pijn….
Alleen als je ziet wat er van je gevraagd wordt is het niet pesten of kwetsen, wat het leven je probeert te aan te doen. Het is je uitdagen om te groeien en het stimuleert je om ieder moment in je leven aan te pakken om er het beste van te maken!
Zoals Viktor Frankl schreef ‘ Everything can be taken from a man but one thing: the last of the human freedoms—to choose one’s attitude in any given set of circumstances, to choose one’s own way.‘ schreef het
Wanneer je kunt zien dat jouw worsteling betekenis heeft, dat jouw pijn niet een straf maar een uitdaging is. Dan zie je hoe het leven niet tegen je maar voor je werkt!!
Ook voor Mariska gold dit principe. Het leven vertelde haar niet dat ze nooit meer van iemand moest houden. Al voelde het op dat moment wel zo. Steeds wanneer zij iets moois meemaakte werd het haar ‘afgenomen’. Door samen met Mariska te kijken naar haar perspectief kon zij haar gedachten en gevoelens ombuigen. Zij ervoer vanaf dat moment dat het leven haar uitdaagde ieder moment te plukken die het leven haar bood. Juist omdat het leven kwetsbaar is, moest het ten volle geleefd worden!
© 2024 Tessa
