Op een dag ontving ik Samantha in mijn praktijk. Samantha nam het woord en begon te vertellen waarom zij zo ongelukkig was. Ze gaf vele redenen die voor haar allen even belangrijk waren. Redenen waardoor zij niet lekker in haar vel zat. Enkele voorbeelden: De buurvrouw maakte te veel lawaai. Haar werkgever zat te veel op haar huid. Haar nieuwe partner had een ‘rot’ dochter. Ze had te weinig geld. Haar hond had in haar woonkamer op het nieuwe kleed gepoept. Door corona kon zij niet reizen etc. etc.
Steeds wanneer ik haar spiegelde over wat zij aangaf. Haar bijvoorbeeld vroeg wat ze dan wél wilde in haar leven, kwam ze met een nieuwe lijst van belemmeringen die haar weerhielden van ‘gelukkig zijn’.
Het deed me denken aan het verhaal van de olifant en het touw:
Toen een man op een dag olifanten passeerde, stopte hij plotseling, verward door het feit dat deze enorme dieren werden vastgehouden door slechts een klein touw, vastgebonden aan hun voorste poot. Geen kettingen, geen kooien, alleen een dun touw. Het was duidelijk dat de olifanten op elk moment het touw konden breken waaraan ze waren vastgebonden, maar om de een of andere reden deden ze dat niet. De man zag een trainer in de buurt en vroeg waarom deze mooie, prachtige dieren daar gewoon stonden en geen enkele poging deden om weg te komen.
“Nou,” zei hij, “wanneer ze heel jong zijn en veel kleiner, gebruiken we dezelfde maat touw om ze vast te binden. En op die leeftijd is het genoeg om ze ook echt vast te houden. Naarmate ze ouder worden, zijn ze geconditioneerd om te geloven dat ze niet kunnen breken. Ze geloven dat het touw hen nog steeds kan vasthouden, dus ze proberen niet los te komen.” De man was verbaasd. Deze dieren konden op elk moment losbreken, maar omdat ze geloofden dat ze dat niet konden, bleven ze precies waar ze waren.
Samantha was zich er niet van bewust dat haar gedachtegang haar belemmerde. Zij geloofde daadwerkelijk dat alle omstandigheden haar geluk belemmerden! Samantha besefte niet dat zij door deze ogenschijnlijke belemmeringen niet werd weerhouden om van haar leven te genieten. Zij kon zelfs leren om gelukkig te worden ondanks deze ogenschijnlijke belemmeringen. Haar focus was gericht op de zaken die niet naar wens verliepen in haar leven. Zodat zij de aangename dingen in haar leven miste. Het ging er juist om dat zij leerde om keuzes te maken, die haar zouden bevrijden van haar cirkelvormige denk-lussen.
Het lijkt een beetje op de beeldspraak van het bewustzijn en de zaklamp. Wanneer je je bewustzijn ziet als een zaklamp, dan wordt datgene verlicht waar je de zaklamp op richt. Alle andere zaken eromheen blijven verborgen. Samantha richtte haar ‘bewustzijn/zaklamp’ op de negatieve dingen in haar leven, waardoor de positieve dingen verborgen bleven!
De gedachte dat ze niet vrij was zolang de genoemde zaken niet op orde waren leek dus op de olifant die zich -door een simpel touwtje wat hij gemakkelijk had kunnen lostrekken- gevangen liet houden. Zo weerhielden haar gedachten haar ervan om geluk te ervaren in het moment of te genieten van andere zaken in haar leven.
Zolang je denkt dat iets je belemmert om vrij te zijn. Zal het je vastleggen en fixeren op een plek!
Zoals Nelson Mandela ondervond tijdens de jaren van gevangenschap. “Ze kunnen je lichaam ketenen maar de geest is vrij”
Zo kan je lichaam die vrijheid slechts ervaren wanneer je geest zich ontdoet van zijn ingebeelde ketenen.
© 2024 Tessa
