In mijn leven heb ik altijd onbewust en bewust doelen nagestreefd. Mensen helpen is en was daar van kleins af aan een belangrijk onderdeel van. Het sparen van een appeltje voor de dorst. Het doorbrengen van kerst met mijn familie. Het aflossen van een schuld. Het leven van mijn gezin en mij verbeteren en ‘veilig maken’ waren ook doelen. Evenals op een gegeven moment het vinden van een geliefde. Een partner om lief en leed mee te delen…Altijd met in mijn achterhoofd ‘als… dan…’
Als we een fijne plek hebben om te wonen, is het ‘veilig’; als ik de schuld heb afgelost ben ik ‘vrijer’; ‘als ik een geliefde vind die bij me past, wordt het leven fijner’. Steeds opnieuw de “Als .. dan…” gedachte.
Na het bereiken van mijn doelen zweefde ik wat doelloos rond. Ik besefte dat er na het behalen van een doel wellicht wat verlichting ontstond, echter de verlichting was niet blijvend. Al snel vond het leven een andere manier om mij lessen te leren. Zodat na verlichting, ik mijn weg vol nieuwe doelen en obstakels vervolgde en de last niet ‘lichter’ werd.
Verlichting ontstaat door je lasten los te laten. En na verlichting vervolg je je weg en werk je net zo hard door om verder te groeien vanuit (nieuwe) worstelingen, lasten en ontberingen. In die zin ben je niet ‘klaar’ maar is groei een voortgaand proces!
Ik kwam erachter dat het leven geen ‘eindfinish’ kent… slechts doorlopende stappen op jouw levenspad met vele momenten van verlichting afgewisseld met het dragen van steeds weer een nieuwe ‘last’ (of les).
Het volgende verhaal vind ik dan ook inspirerend en inzicht gevend.
Ella ging op weg op zoek naar wijsheid. Ze reisde langs vele landen totdat zij op een hoge berg een wijze vrouw aangewezen kreeg. Deze wijze vrouw zou het geheim kennen van verlichting! Ella liep op de wijze vrouw af. Ze verbaasde zich erover dat dit de vrouw was die haar over verlichting zou vertellen! Deze wijze vrouw -die het geheim van verlichting zou kennen- sjouwde op dat moment namelijk een grote vaas water op haar schouders! Ze liep krom en licht hijgend met haar zware last te zeulen! Ze zag er niet echt ‘verlicht’ uit. Ella verwachtte stiekem een ‘verlichte’ vrouw op een troon met volgelingen om haar heen, en kreeg deze sjouwende ‘normale’ vrouw te zien. Ella schokschouderde want tja ‘hoe kon je eigenlijk weten wanneer iemand ‘verlicht’ was?’. Zij zelf had nog nooit een ‘verlicht persoon ontmoet.
Ella riep naar de wijze vrouw die ‘verlicht’ was: ‘Wijze vrouw wat is verlichting?!’
De wijze vrouw keek haar aan en zette de zware vaas op de grond en glimlachte.
Ella begon te lachen en zei: ‘ja ik begrijp het nu, maar ik bedoel, wat komt er na verlichting?!’
De wijze vrouw keek haar aan, glimlachte opnieuw, bukte en hees de zware vaas water weer op haar schouders en liep verder.
© 2024 Tessa
