Snel sneller snelst! Het lijkt alsof de dagen strijden om voorrang. Als ik nu denk aan 8 weken terug zijn mijn herinneringen al aan het vervagen. Er zijn zoveel zaken die ik ben vergeten. Ik vind het bijna eng!
Toen ik jonger was, was ik vol hoop en keek ik uit naar de toekomst. Nu leef ik die toekomst en glippen de dagen als zand tussen mijn vingers.
Stil proberen te staan lijkt geen zin te hebben. De dagen vliegen net zo snel voorbij en ik merk dat ik er weemoedig van wordt. Herinneringen ‘bewust’ maken lijkt de remedie! Alsof ik meerdere momenten op de dag probeer het moment vast te leggen in mijn hoofd.
Foto’s kijken helpt ook! Het wijst me erop dat ik niet alles ‘ben vergeten’. Maar dat ik het ergens heb opgeslagen. Het heeft alleen een plaatje of een trigger nodig om als een doosje open te gaan. Even wandel ik dan door de geuren en kleuren uit het verleden, even voel ik mijn blijde gemoed en onbevangenheid door mij heen stromen. Dan weet ik weer dat onbevangenheid niet iets is wat mij is ‘afgenomen’. Het is iets wat ik op kan roepen, iets waar ik voor kan kiezen. Zodat iedere dag opnieuw een avontuur wordt welke ik aan kan gaan!