We kennen allemaal de verhalen van mensen die vroeg of onverwachts uitstappen. Afgelopen jaren heb ik meerdere mensen verloren door dergelijke onverwachte overgangen naar het hiernamaals!
Je weet niet wanneer het je tijd is en dat maakt dat je ‘net als een koper bij een veiling’ soms wat sneller in het leven moet ‘kopen’.
Wat bedoel ik hiermee?
Soms moet je niet te lang wachten in het leven met ‘kopen’ en dan gaat het niet over een letterlijke koop maar symbolisch. Wanneer je wacht tot je gepensioneerd bent om te mogen genieten. Wanneer je wacht tot je voldoende geld of tijd hebt om een bepaalde activiteit op te pakken of wanneer je gewoonweg wacht… Dan stel je je leven uit. Terwijl je misschien niet de tijd hebt om te genieten voordat je sterft of ziek wordt. Niet om je bang te maken maar om je bewust te maken van de kostbaarheid van de dagen die je hebt. ‘Morgen’ is niet vanzelfsprekend!
Net als een koper op de veiling die te laat ‘koopt’ en ziet dat de handel die hij wilde hebben aan zijn neus voorbij gaat. Kun je jouw leven aan je voorbij laten gaan. Anderen gaan er met de ‘bloemetjes’ vandoor en jij hebt het nakijken!
Onlangs dacht ik aan de commentaren die nu gonzen over de ‘huidige generatie’: ”Ze”hebben nergens zin in. “Het moet wel leuk zijn”anders komen ze niet opdagen etc. “Ze willen maar drie of vier dagen werken terwijl ze geen gezin of reden hebben!”
Harde werkers en mensen die gewend zijn om iedere vrije minuut ‘nuttig’ bezig te zijn kunnen nogal eens aanschoppen tegen de jonge generatie. Ook ik erger mij soms aan het vermogen van mijn tienerzoons om toch vooral zo weinig mogelijk op een dag te doen! Ik spoor hen aan om te gaan werken en wordt boos als ze hun taken niet doen.
Alleen soms moet ik inwendig ook een beetje lachen. Waar ik soms te ver door ga in het mijzelf nuttig maken gaan zij de andere kant op. Zij kunnen hele dagen films kijken, gamen en niks doen.
Ik zie direct ook hun belangrijke rol in de verschuiving van ons bewustzijn. We zijn zo dol op onze 24 uurs economie dat we soms vergeten stil te staan en niks te doen… en dat leert deze ‘luie’ generatie ons!
Daarnaast moet ik ook lachen om mijzelf! Want praten over ‘jonge mensen’ en nadenken over ‘generaties’… geeft mij per definitie een ‘oud’ gevoel. Oud maar helaas niet zo wijs als ik zou wensen!
Commentaar op de jeugd is door alle tijden heen een vaak beschreven fenomeen. Zelfs in de Griekse oudheid sprak met al over ‘de generatiekloof’ en de ‘luiheid van de brutale jeugd’. Het is toen goed gekomen.. dus ik verwacht nu niets anders! En door de jaren heen heb ik beseft dat we op aarde allemaal van elkaar leren. Oud aan jong, maar ook zeker jong aan oud. We komen allemaal iets brengen aan elkaar!
© 2024 Tessa
