Karmische opvoeding

Naast mijn gewone opvoeding heb ik ook een soort ‘karmische opvoeding’ genoten. Wat dat is? Dat is een tweede soort opvoeding dat mij hielp en nog steeds helpt op ‘het rechte’ pad te blijven

Toen ik klein was had ik moeite met onwaarheden. Ik ‘kon niet goed liegen’. Een keer heb ik het geprobeerd en ik voelde me zó slecht dat ik ’s avonds de waarheid opbiechtte aan mijn moeder: ‘mam, ik heb vanmiddag twee koekjes gepakt uit de koektrommel, in plaats van die ene die ik mocht’. Huilend van gewetenswroeging biechtte ik mijn misstap op.

Naast dit interne geweten -wat wellicht wat strak staat en stond afgesteld- is er ook iets energetisch om mij heen… Iets wat ik mijn karmische opvoeding noem…

Stel je voor mijn zus rijdt door rood, dan gebeurt er: ….. niets. Òf -indien er wel iets gebeurt-  dan staat er een niet onaantrekkelijke politieagent, die houdt haar aan. Ze maakt een praatje, een grapje, een lolletje…  En uiteindelijk: in plaats van een boete te geven, doet hij gezellig samen met haar een drankje! J

Stel je voor ík rij door rood, dan wordt er iets in het universum direct gealarmeerd! Niet alleen zal er een (niet buigzame, strenge) politieagent staan, nee ook zal deze politieagent worden bijgestaan door vele (!) agenten in opleiding die allemaal gráág hun eerste boete uit schrijven. Door de vingers zien is er dan niet bij. Een praatje al helemaal niet, eerder een tienvoudige reprimande en de hoogste boete. L

Wonderlijk mechanisme

Vroeger als kind vond ik dit mechanisme al wonderlijk om te zien.  Mijn zus kon gerust iets pakken uit een winkel en dit meenemen naar huis. Niet uit kwaadwilligheid, maar gewoon omdat ze toen -klein als ze was- nog niet wist dat dat niet mocht. Wat denk je? Er ging géén alarm af, de winkel werd niet gealarmeerd en de andere dag, wanneer mijn moeder het item ging terugzetten in de winkel, was er niemand die het zag.

Ik zelf daarentegen kon als klein meisje, onschuldig langs een display met sokken lopen (niet eens mijn maat of kleur!) waarbij er bijvoorbeeld dan één paar sokken bleef haken aan mijn jas. Ik liep vervolgens nietsvermoedend naar buiten met de ongewenste sokken hangend aan mijn jas. Wat denk je dat er gebeurt? Juist!: Het alarm ging af! De beveiliger sprong bovenop mij en ik werd als vierjarige ‘dief’ bij de kladden gegrepen!

Het geluk was dat het jongenssokken waren, ook nog eens niet mijn maat… maar u begrijpt het fenomeen nu een beetje.

Zo ken ik een aantal mensen die prijskaartjes omhangen. Als iets in hun ogen te duur is verwisselen ze het prijskaartje en rekenen het artikel af, maar dan voor de lagere prijs. Ik vind dat bijzonder. Enerzijds zou ik het vanwege mijn karmische opvoeding niet durven, anderzijds vind ik het zielig voor de winkelier die zo zijn marge misloopt.

Omdat ik bekend ben met mijn karmische opvoeding maak ik heldere keuzes. Niet stelen, ook geen euro, is daar een van. Omdat ik ook soms een extra les krijg, zelfs wanneer ik niets verkeerds doe neem ik ook extra voorzorgsmaatregelen.   (Vroeger zeiden ze ‘god ziet alles’ en ergens leef ik wel zo. Alleen geloof ik niet in een Bijbelse god met een baard die zijn dagen doorbrengt met mij in de gaten houden… Hij heeft vast iets beters te doen! Echter dat er ‘iets’ met me meekijkt in mijn leven is me wel duidelijk!)  

Ik heb al meerdere keren in mijn leven gehad dat een kassa een andere prijs aansloeg dan het kaartje weergaf. Omdat ik het universum al wat langer ken dan vandaag ben ik daar nu op voorbereid. Ik zal dus niet snel op een afprijzing vertrouwen. Om te voorkomen dat ik zelf als kaartjes wisselaar wordt aangezien zoek ik altijd nog een zelfde artikel erbij. Of soms neem ik zelfs naar de kassa artikelen dubbel mee. Gewoon voor de zekerheid… J

Tessa gedraag je! Nieuwsgierig zijn is geen deugd!

Nog zoiets karmisch. Ik heb een aangeboren lompheid. Wanneer ik een doosje in de winkel, of zelfs thuis open maak om te kijken wat er in zit springen er steevast vele kleine priegelige dingen (zoals 100 spelden, of spijkers) uit die ik dan met mijn niet zo goed ontwikkelde fijne motoriek moet oppakken. Het is alsof het universum mij zegt toch niet zo nieuwsgierig te zijn!

Let op voordat je iets doet. Denk na voordat je handelt!

Ook weet ik me te herinneren dat ik in een Blokker stond met mijn nieuwe rugtas om en bleef haken. Ik wilde een ruk geven aan de tas totdat een stemmetje in mijn hoofd me aanraadde om eerst even om te kijken. Gelukkig deed ik dat. Toen ik achterom keek zag ik mijn tas vastgehaakt zitten aan de punt van een enorme piramide gemaakt van wijnglazen!!

Het was alsof ik wederom een zijig lesje van het universum kreeg: geduld is een schone zaak! Eerst nadenken dan pas doen… Deze les voorkwam dat ik 500 glazen omtrok!

Dubbele opvoeding

Zo lang ik me kan herinneren ontvang ik al deze dubbele opvoeding.

Ik heb hierdoor geleerd mij af en toe wat buigzamer op te stellen, binnen de lijntjes te kleuren en de deugden van de wereld tot mij te nemen.

Zo ook afgelopen week… toen kreeg ik een cliënt die ernstig ziek is… Wanneer een ziekte de hoek om komt kijken kan een toekomst veranderen. Een agressieve vorm van een ziekte kan tijden ervoor moeilijk in te schatten, of onzichtbaar zijn en enkele maanden later het lichaam overnemen.

Soms is dat te voorzien voor iemand als mij, maar niet altijd. Voorzichtigheid is erg geboden met medische zaken. Sowieso geldt altijd iedereen dient het advies van de arts en behandelaars in te winnen en te volgen. Als helderziende ben je beperkt. Je krijgt door wat je door krijgt. Tijd is veranderlijk én verraderlijk.

Een goede tijdsinschatting of inzicht in het verloop van een ziekte is zeer precair en  is afhankelijk van wat je doorkrijgt maar ook van de keuzes die de cliënt maakt.

Soms ben je alleen maar doorgeefluik van hoop. Soms kan in dit soort situaties een ziekte het gevoel dat ik krijg bij iemand veranderen. Is bijvoorbeeld kanker voelbaar en zichtbaar voor mij, maar nog niet voor een dokter. Echter ook is kanker voor mij soms onzichtbaar en komt het onverwachts ineens opzetten.

Het kan zijn dat ik een accurate tijd door krijg waarbinnen het leven van iemand geleefd kan worden. En in andere beelden krijg ik alleen door wanneer het leven moeilijk zal worden maar zonder verdere invulling.

Wanneer ik niet het volledige plaatje te zien krijg voel ik mij ‘tekort schieten’. Hoewel ik weet dat ik hier geen invloed op heb, voelt het alsof ik ‘iets niet goed doe’. Ik wil dan graag aan mijn cliënt uitleggen dat ik niet álles kan zien en dat tijd bijvoorbeeld bij sommige mensen heel moeilijk in te schatten is. Dan mag ook ik het gewoonweg niet weten.

Glimpen van de toekomst en van de mogelijkheden zijn vaak voor mensen toch waardevoller dan het verkeren in onwetendheid… Toch zegt mijn geweten en mijn universele opvoeder: wees eerlijk en duidelijk, ook bij slecht nieuws!

Hoe moeilijk is dat?!

Als het gaat over een kindje dat (verder) gehandicapt zal raken volgens de beelden die ik doorkrijg. Of wanneer ik beelden zie van het verloop van een ziekte die niet fraai en ook pijnlijk en definitief zijn.

Ik vind het een voorrecht om te mogen zien en te mogen steunen. De keerzijde is dat de verantwoordelijkheid van het overbrengen van boodschappen en integriteit zeer belangrijk zijn.

Ik probeer altijd te wijzen op mijn beperkingen. Op mijn ‘niet-alziendheid’.  Het leven moet geleefd worden, ik kan en mag niet alles zien helaas. Ik zie ook zaken niet en tijd is dus zeer moeilijk in te schatten! Mijn universele opvoeder wist al heel vroeg hoe belangrijk het was om mij een heel stipt gevoel van recht en onrecht te geven. Opdat ik zo goed mogelijk aan kan geven wat ik wel en niet zie maar ook dat ik zo duidelijk mogelijk kan maken wat mensen wel en niet kunnen verwachten van mij als helderziende.

Doel van mijn karmische opvoeding

Alle kleine stapjes, alle deugden, alle aanwijzingen, alle keren dat ik betrapt werd op iets ‘slechts’, een leugentje, een misstapje, iedere ‘straf’ en aanwijzing van mijn karmische opvoeding waren en zijn bedoelt om mijn integriteit te schaven en mijn verantwoordelijkheidsgevoel scherp af te stellen.

NIET om te leren oordelen. Nee dat juist niet. Om het te erkennen en te verbeteren. Ik kreeg zoveel verbetertips dat ik op mijn tellen pas. Alert ben. Echter niet oordeel over mijn of andermans misstappen. Juist omdat ik zo duidelijk gewezen wordt op dingen die ik niet goed doe of niet goed zou kunnen doen, is niets menselijks mij vreemd. Ook ik heb mijn portie verkeerde keuzes gemaakt. Ook ik zie mijn eigen menselijke tekortkomingen.

Oordelen heeft dan ook geen enkele zin. Dit probeerde ik onlangs uit te leggen aan een vrouw die mij vroeg of ik haar niet stom vond omdat ze naast haar man nog twee partners had. Zij kon niet kiezen en had mijn hulp in geroepen om wijs te worden uit haar gevoel, de partners en haar leven…

Ik probeerde haar uit te leggen dat er geen oordeel is. Ik zie hoe het zo is gekomen en wil haar alleen aanwijzingen geven over ‘hoe een weg eruit’  te vinden…

Of een andere vrouw wiens man vreemd ging waarbij zij met haar pijn en vragen naar me toekwam. Ik kan dingen scherp benoemen maar veroordeel zowel de man als de vrouw niet. Ieder heeft zijn eigen achtergrond, inzichten en persoonlijkheid. Ik reflecteer op het gedrag en de mogelijkheden. Niet op hoe iemand zou moeten zijn. Die keuzes kunnen alleen personen zelf maken!

Ik kreeg die vele aanwijzingen ten aanzien van recht en onrecht zodat ik VOEL wanneer ik iets wel of niet kan zeggen, zodat ik scherp VOEL wanneer er iets dreigt mis te gaan en ik kan zijn, wie ik moet zijn voor de mensen om mij heen. Een eerlijk instrument, welke doorgeeft wat er is, en de werkelijkheid niet mooier maakt dan wat het is… hoe moeilijk ook…

Sommigen noemen het pech…

Wanneer ik een boete krijg, ergens op gewezen ben dat ik niet goed doe etc. noemen velen mij een pechvogel. Ik noem het geen pech maar het voorrecht van mijn universele opvoeding. J Ik heb geleerd te accepteren dat ik me in dit leven goed mag gedragen. Het geeft me plezier om dingen positief op te pakken. Natuurlijk kijk ik wel eens naar mensen die op een andere manier dingen ‘nemen’ en de ‘Guus geluksvogels’ onder ons kijk ik ook wel eens na met een ongelovige blik…

Aan de andere kant kan ik er goed mee leven. In dit leven is het mij niet toegestaan om zeer te rebelleren… want het universum tikt mij dan direct op mijn vingers… het is alsof ik altijd een soort universele moeder om mij heen heb die mij opvoed en de negatieve gedragingen die ik heb corrigeert en mij helpt het beste uit mijzelf te halen! Hoe fijn is dat eigenlijk niet…!