Vandaag ontmoette ik Barbera. Zij vroeg zich af hoe zijn gelukkiger kon worden? Zodra ik me op haar concentreerde viel me op dat Barbera erg gevoelig was en had geleerd in haar kindertijd zich aan te passen aan haar gezinsleden. De enige manier voor Barbera om liefde en aandacht te krijgen was door lief en offerend te zijn. Zo offerde ze haar behoeften, wensen en voorkeuren voor die van de anderen. Door ‘niet te zijn’ mocht ze er zijn. Dot patroon had ze doorgezet in haar relatie. Ze had zich gefocust op haar partner en probeerde alles te zijn wat ‘nodig’ was om de ander gelukkig te maken! Al jaren bewandelde ze hierdoor andermans pad en dat kostte haar veel energie!
Het was wel nodig voor haar ontwikkeling om dit mee te maken, omdat zij vanuit haar pijn moest leren om bij zichzelf te blijven.
Haar oude overlevingsmechanisme zorgde ervoor dat ze handelde door zichzelf weg te cijferen, haar eigen behoeften en gevoelens te ontkennen en anderen altijd belangrijker te vinden.
Resultaat was dat ze niet zo goed wist wat ze voelde, wilde en leuk vind. Wel voelde ze anderen heel goed aan en kon ze -steeds wanneer haar partner bijvoorbeeld iets niet kon, dat naadloos aanvullen. Zij ontwikkelde de eigenschappen die de ander (nog) niet had!
Zo had ze dat bij haar partner Suzanne ook gedaan. Suzanne is een kunstenares en zij is niet goed in het zakelijke aspect van haar werk. Hun financiële situatie was dan ook bedroevend totdat Barbera haar schouders eronder zette. Toen Barbera de boel reorganiseerde begon het financieel beter te gaan en begon Suzanna eindelijk geld te verdienen met haar werk! Veel geld!
Barbera had in dit geval een praktische vaardigheid die bij Suzanna ontbrak aangevuld.
De keerzijde is dat Suzanne deze verantwoordelijkheid en vaardigheden niet hoefde te nemen en ook niet ontwikkelde.
(Dat doet me denken dat mensen na een scheiding in eens erg goed in staat zijn de dingen te doen en te ondernemen waarvan de gescheiden partner ze nooit heeft kunnen zien of ervaren. Tot grote frustratie van de gescheiden partners die dit tijdens hun huwelijk graag hadden willen zien maar niet ‘de juiste knoppen indrukten om dit te laten gebeuren’. De bijna grappige moraal hierin is juist niet bij de ander knoppen in te willen drukken, niet helpen, geen gaten te vullen of je geheel niet met de ontwikkeling van de ander te bemoeien. De ander ontwikkelt zichzelf of niet…het enige wat je in iedere relatie kunt doen is de ander liefhebben, steunen en ook loslaten en je concentreren op jezelf. Je kunt de ander niet redden. Maar goed dat is een ander verhaal!)
Barbera was erachter gekomen dat ze eigenlijk niet goed wist wat ze wel wilde. Dat ze mogelijk gelukkiger zou worden wanneer ze dat wel zou weten. Ze was altijd zo opgegaan in het helpen en aanvullen van anderen, dat ze van haar eigen pad was afgedwaald!
Haar overleving had haar geleerd zichzelf niet belangrijk te mogen vinden. Dit inzicht was pijnlijk en confronterend voor haar maar bracht haar ook het inzicht in de volgende stap.
Ze zou tijd vrij maken en gaan leren voelen wat zij nou echt wilde. En daar werd ze voor het eerst in haar leven echt blij van!
De eerste stap op haar eigen pad was gezet!
© 2024 Tessa
