Hoe maak je vrienden?

Er is veel eenzaamheid tegenwoordig en ook Kika mijn eerste cliënte op een maandagmorgen, voelde zich eenzaam. Zij vroeg zich af wat ze nu verkeerd deed in het maken van vriendschappen. Onlangs had ze nog iemand uitgenodigd voor de koffie en die bedankte haar voor de uitnodiging en zei ‘nee’.
Ze zei: ‘ik ben altijd lief en probeer zorgzaam en attent te zijn! Wat kan ik nou doen? Ik voel me eenzaam!’

Ik concentreerde mij op Kika en zag dat Kika de neiging had om zich te focussen op de ander. Ze nam weinig tot geen ruimte in, in een gesprek bijvoorbeeld.
Ze toonde belangstelling voor haar vrienden: ze informeerde naar hun gezondheid, vroeg naar hun bezigheden, hun gevoelen en hun kwaliteiten. Anderen vonden het fijn om met Kika te praten. Echter wanneer Kika dan belangstelling terug verwachtte raakte zij teleurgesteld en verdrietig. Het was namelijk niet zo, zo dacht zij: Ze vroegen haar niet!. En daardoor ervoer ze een erg eenzaam gevoel.
‘Ben ik dan niet belangrijk voor die mensen?’ vroeg ze zich af. ‘Ik doe toch best veel voor hen, haal hen op als ze me nodig hebben, praat met hen en neem midden in de nacht de telefoon op als ze me nodig hebben. Maar andersom voel ik dat niet zo!! Want als ik iemand zou bellen, dan nemen ze vast niet op!’

Ik ging in gesprek met Kika en probeerde haar aan te geven dat ik ervoer dat zij op een bepaalde manier met zichzelf om ging: Nam zij tijd voor zichzelf? Vond zij zichzelf belangrijk?
Niet zo zeer. ‘hoe kon zij van anderen verwachten dat ze haar interessant en belangrijk vonden, wanneer zij zichzelf niet belangrijk en interessant vind?’
Ik gaf ook aan dat zij in een gesprek niet vaak of graag over zichzelf praatte. Dat mensen echt moeite moesten doen om informatie als het ware ‘uit haar te trekken’. Haar eerste antwoord was altijd algemeen: ‘oh met mij gaat het goed’. Dit kwam omdat ze anderen niet wilde belasten. Bovendien geloofde ze haar overtuiging: als ze het echt willen weten, vragen ze wel door, doen ze meer moeite voor mij!
Bovendien vond ze dat ze niet mocht klagen dus leek het alsof het met haar eigenlijk altijd wel redelijk of goed ging. De signalen die ze uitzond waren: Met mij gaat het goed. Vraag maar niet naar mij! Maar van binnen was er juist het verlangen: Toon alsjeblieft belangstelling, hou van mij!?

Dat zorgde voor een disbalans.
Bovendien was er de kans dat Kika’s vriendinnen niet iets willen vragen, wat Kika niet wil vertellen en ze gaan er wellicht van uit dat wanneer ze het niet ‘uit zichzelf’ vertelt, ze het niet wil vertellen. Doorvragen is dan onbeleefd!
Zo zie je dat verschillende mensen verschillende overtuigingen kunnen hebben die ervoor zorgen dat er misverstanden ontstaan!
Daarnaast kan er nog iets spelen:  Niet iedereen wil praten met een vriendin die nooit problemen ervaart waarmee altijd alles prima is. De verstandhouding kan dan scheef lopen. Mensen kunnen zich juist ‘slechter’ voelen omdat ze zich vergeleken met de persoon met wie het altijd goed gaat een zeur of ongelijkwaardig voelen.
De andere kant was ook dat Kika zó weinig ruimte, en zo uitnodigend was naar de ander om wel ruimte in te nemen, dat de ander ook alle ruimte kón innemen en er niet attent op gemaakt werd dat er ook energie en aandacht naar Kika moest gaan.
Om dit om te keren stelde ik haar twee kleine stapjes voor:

• Neem zelf meer ruimte in: Neem jezelf voor om minimaal in ieder gesprek met een vriendin of kennis 10 min over jezelf te praten. Ook als de ander het gesprek op zichzelf brengt, zie dat niet als afwijzing of desinteresse. Zie het als onvermogen, of verschil in waarneming! Wij mensen zijn vaak vol van onszelf en staan niet altijd stil bij de balans in een gesprek. Soms moet je energie opeisen door over jezelf te praten. Het hoeft niet te veel. Maar een klein stapje maakt dat de energie al verschuift. De ander zal dit onbewust ook voelen.
• Stel je kwetsbaar op: Het tweede voornemen is dat ze zou proberen zich bij bepaalde mensen kwetsbaarder op te stellen. Bijvoorbeeld door iets persoonlijks te delen over zichzelf. Dat schept een band en bovendien nodigt het de ander uit om iets voor haar te doen. Net als de meeste mensen is het fijn om een ander te mogen helpen. In een andere column noemde ik dat het geschenk van de dienstverlening. Je geeft de ander je vertrouwen, deelt een vraag of iets persoonlijks en de ander kan je een dienst bewijzen. Dat is voor beiden goed! En het schept een band! Bedenk zelf maar hoe goed het kan voelen om er voor en vriendin te mogen zijn.

Belangrijk was voor Kika om te leren inzien dat haar manier van kijken en denken ook haar situatie en de band die ze met anderen heeft beïnvloed!
Door deze twee kleine stapjes zou Kika zien dat de energie zou verschuiven. Haar relaties zouden kunnen gaan bloeien of ze zou erachter komen dat bepaalde mensen wel en anderen niet bij haar zouden passen. Allermeest nog zou ze haar vriendschappen de kans geven zich te verdiepen. Door meer van zichzelf te laten zien!